Stefke = tiepmiep.
Vandaag was het een leuke dag die eindigde in een dompert…
We zijn eerst weer naar de startplek Pordoi gegaan, waar de sneeuw inmiddels bijna geheel weg was. Toen we kwamen stond er een leuk upwindje, maar hij draaide zo maar weer naar rugwind. Gewoon even wachten was het credo tot ie weer van voren kwam of bijna weg was. Iedereen startte mooi weg en we vlogen met z’n allen naar de landing bij Campitello. Daar de boel weer opvouwen en in de busjes prakken, en op naar Rodella. Daar de boel overhevelen in een Landrover voor de laatste
tweehonderd meter, want daar mogen/kunnen gewone auto’s niet komen. Voor die luttele tweehonderd meter moest wel even 5 eurie pp voor neergelegd worden overigens, maar dan hoef je tenminste niet naar boven te buffelen…
Al vlot startte Jan Willem weg, en ook ik was uiteraard als eerste weg (Jan ongeduld). Jan-Willem moest na 1 minuut wel even toplanden, want z’n harnas stond nog open aan de achterkant.
Ik zakte helaas al snel uit, want de thermiek was net effe weg op dat moment. Bovendien kwam er steeds meer bewolking, en moesten we het van de dynamische stijgwinden hebben, en dat lukte en aantal van ons dan ook aardig (top gevlogen Jappie!). Jasper moest overigens nog wel even een leuke stunt uithalen voor de Weblog: Dit keer was ie na een buiteling op het steile paadje richting de startplek onder de lift z’n bril verloren! iedereen zoeken en zoeken… Bleek ie gewoon naast z’n harnas te liggen… Bovendien nam ie in z’n glij-partij Judih ook nog bijna mee… Hij doet ook alles om op te vallen!
Toen er een busje vol geland was bij Campitello zijn we even een bakkie wezen doen in Canazei, uiteraard met een stuk strudel ernaast (met vanillesaus). Daarna hebben we Olaf nog even opgepikt van de landing en zijn we weer naar Pordoi gegaan, want wellicht was er te soaren, en anders gewoon een mooi glijvluchtje met wat truuken en spelen. De rest stond nog boven te wachten of hing in de lucht, want de wind draaide en was af en toe te hard.
Eenmaal geland werden we nog streng aangesproken door een politie-tante in een politie auto (nou ja… Auto…: een opgepimpte Fiat Panda), en werd ons even duidelijk gemaakt dat als we niet binnen 2 minuten de bus verwijderd hadden, dat we dan een bon á 204 eurie aan de pantalon zouden hebben… We zijn toen maar vertrokken richting de Pordoi-pas. Daar was aan de Oostkant (richting Arabba) nog een leuke startplek, en dan kun je zo naar Arabba vliegen. Dat was hartstikke leuk, en Jan-Willem en
Daniël zijn geland op het schuine veldje voor het Hotel, en de anderen zijn geland aan het eind van de liften. Sommigen hadden overgens bedankt voor de eer, omdat de landing niet écht makkelijk is. Je hebt weinig ruimte voor fouten en overal lopen ski-lift-kabels.
Iedereen Kreeg de pent redelijk netjes aan de grond, alleen bij Bea ging het op het laatst een beetje mis. Bij haar laatste bocht draaide ze iets te ver door richting berg, en smakte behoorlijk hard tegen de grond. En we zagen onmiddelijk dat het mis was. Wilma (verpleegkundige op de ambulance) zag dat ook en rende naar haar toe. Bea had pijn en haar voet stond “iets uit het lood”… Dat leek verdacht veel op een gebroken been. Iedereen kwam uiteraard helpen en al spoedig was de ambulance gebeld.
20 minuutjes later was die er ook, en Bea werd gestabiliseerd en afgevoerd naar het Ziekenhuis. Wilma mocht mee de ambulance in, en Robert is er met de auto achteraan gereden. Het is nu 22:00 en we weten nog niet precies “wat de schade is”… Dus dat is heel vervelend voor Bea, en we leven erg met haar en met Robert mee.
Herstel: het is nu 23:00 en Robert en Wilma komen net terug uit het ziekenhuis. Bea had de enkel uit de kom en bovendien een dubbele breuk in de enkel. Eigenlijk precies hetzelfde als wat Jasper had vorig jaar. Waarschijnlijk wordt ze Vrijdag hier in Italie geopereerd.
