Vrijdag, 23 januari, jaar des heren 2009, en Jappie heeft de Lappietoppie:

Vandaag is de groep in 3 delen uiteengevallen…. Zoals een inmiddels bekend spreekwoord zluid: ” wie A zegt, zegt  Bea”, is Rudi samen met Bea wezen skiën in het mooie skigebied in en rond Wolkenstein. Daniël en Judith waren vandaag ietwat verlaat en hebben daardoor besloten zelfstandig richting Arabba te gaan skiën. De overige leden hadden als doel om naar de top van de Marmolada te gaan.

Vandaag begon de dag geheel helder en mooi en we hadden met zijn allen wel zin om eens naar de top van de hoogste Dolomietenberg te gaan skiën om van het fantastische uitzicht te  genieten. Het idee was goed, de uitvoering was wat minder: het was namelijk absurd druk. Enorme wachttijden voor de liften. Dit viel dus totaal niet mee, en het was rond het middaguur voordat wij bij Arabba van de Sellaronde af konden buigen naar de liften en pistes richting de Marmolada. Maar naast de wachttijden was de algehele gesteldheid van de groep maar matig. Opgebouwde pijntjes, conditieproblemen, zichtproblemen en daarbij nog een typisch gevalletje van “zwabber-ski’s” maakte dat deze groep meer leek op een volstrekt willekeurige selectie hoogbejaarden, dan op gezonde skiërs van middelbare leeftijd. Dit alles in combinatie met het tegenvallende weer (het werd sneller dan verwacht zwaarbewolkt met her en der een sneeuwvlokje) maakte dat we het als groep niet meer zagen zitten om daadwerkelijk de top van de Marmolade te gaan bedwingen.

Nadat we ook nog eens ruim een uur nodig hebben om onze koffie weg te werken (55 minuten besteltijd en 5 minuten tijd om het op te drinken) hebben we de route uiteindelijk maar ingekort om op tijd weer terug te kunnen skiën richting Canazei. De skiërs hebben er de laatste dag der mate “de leg uut”, dat ze allen ervoor kiezen om de bus vanuit Canazei naar Campitello te gaan (loosers!!) . Ikzelf ben doorgeskied om via de gondel naar Campitello te gaan.

Nu hebben we net het avondeten op, en maken we deze laatste avond vol met het betalen van openstaande rekeningen en het spelen van potjes poker. Morgen vroeg gaan we weer richting Nederland; we moeten alleen nog maar even kijken welke route we kunnen nemen. Door de sneeuwval is het op dit moment uiterst twijfelachtig of de Sella-pas morgenochtend open is. We houden er dus rekening mee dat we een omweg moeten nemen via Bolzano.

Voor de foto’s moet je HIER zijn.