dinsdag 15 september: alweer een week op de intensive care
ik heb het tot 5:30 vanmorgenvroeg volgehouden met de ruimtehelm op m’n harzes. veel wakker geweest en heel veel- en raar gedroomt. Om 7 uur wordt de wacht gewisseld en gaan Tony en Martina naar huis en arriveren Roland en Christina en nog 2 waar ik de naam ff van vergeten ben. om een uur of half acht komt het ontbijt en ik heb vooral zin in de koffie. door het raam zie ik dat het langzaam licht wordt en het lijkt beter weer te worden dan gisteren. na een tijdje komen roland om me
te wassen en bandages en infusen te verschonen. hij heeft zelfs m’n haar gewassen. roland is een toffe peer die me allerlei oostenrijkse woorden leert zoals “Oister eier” (refererend naar m’n blauwe zak). door de val en de meervoudige bekkenbreuk en het catheter is m’n toeteledokus pimpelpaars en zijn m’n ballen net paaseieren door de bloeduitstorting…
later komt ook christina (lijk sprekend op tante Ina, maar dit terzijde) erbij om te helpen met draaien, want ook m’n rug en de bilnaad moet schoon natuurlijk. dat draaien doe ik al zelf; roland zorgt alleen ervoor dat ik niet het bed afrol. het grootste probleem bij het rollen naar rechts is dat m’n linkerbeen omhoog moet en dan naar rechs moet kantelen. dat zorgt voor stress op de bekkenbreuk mijn m’n dij. maar ik laat m’n rechterbeen nu in gebogen toestand het linkerbeen dragen en dat gaat goed. meer last heb bij het draaien van m’n long en de ribben links, maar`met m’n eigen tempo gaat het prima nu, zeker nu de drain uit m’n longen is. Christina wast m’n rug en doet er een soort verfrissende en verkoelend gel op; erg prettig. vandaag kreeg ik ook gigantische jeuk op m’n billen, waarschijnlijk omdat die 24 onder druk staan en dan ineens vrij komen. Gelukkig was Roland niet te beroerd om ff lekker m’n poezelige hammen te schurken met een handoek ;-0
De lunch kwam al vroeg vandaag: om 11:20 stond de spaghetti bolognese en gebonden soeppie al weer te dampen voor m’n neus. Ik had nét aardig in de druiven bananen en puimen “gehangen” dus had ik er nog niet écht zin in, maar goed: der moet gegeten worden. Ayke en Miranda van airtime (www.airtime.nl) zijn nog even langs geweest en hebben batterijen voor me meegenomen zodat ik af en toe wat foto’s kan maken. ook hadden ze èen puzzelkaart van een kleuter op de pot meegenomen (humor!) en een flesje marillenschnapps… Hééérlijk!
Eurocross heeft me ook gebeld en uitgelegd dat er voor vrijdag nog niets zal gebeuren op het vlak van transport naar Nederland, gewoon omdat mijn lichaam dat nog niet toestaat. Vrijdag bellen de artsen weer onderling en dan weten we meer. Ook al doen veel nederlandse ziekenhuizen moeilijk over patïenten vanuit het buitenland ivm met de MRSA bacterie; der zal dan gezocht worden naar een vrij cuarratainebed, want thuis liggen met een bekkenfractuur vinden zij ook geen optie omdat ik dan (nog) niet mobiel ben. Ook heb ik bezoek gehad van de fisiotherapeute die me nog meer oefeningen heeft gegeven voor m’n longen en tegen trombose. die ga ik dus maar ijverig doen vandaag.
Vanmiddag heb ik lekker boer zoekt vrouw gekeken via uitzending gemist em heb om een uur of half zes het avondeten gekregen bestaande uit griesmeelpudding in rode saus en perzikschijven. best lekkert. daarna nog even koefnoen gekeken en straks weer de space-helm op. oh ja: vandaag heb ik maar liefst 2 van die stoelgang opekkers van achter geparkeerd gekregen, dus ze hebben nu al 4x de steek onder die hollandsche hammen moeten douwen en der zit meer aan te komen.
Eigen schuld-dikke; compost-bult…
Stefke
september 15th, 2009 at 20:13
He lieve Stefke,
Fijn je weblogje weer te lezen!
Zorgen de zusters daar wel goed voor je?
(zullen het natuurlijk nooit halen bij Annie, maarja,
je zult het ermee moeten doen he…)
Hou je taai daar in het Oostenrijkse!
We kijken er naaruit je weer in Nederland te hebben!!
(dan zal er wel een klein ontvangstcomité op je wachten! 😉
Dikke kus Juut
(en een schouderklopje van Daan)
september 15th, 2009 at 21:30
Hi Jeffrey, dat was wel even schrikken. Gelukkig is je hoofd en humor heel gebleven (of je moet een ghostwriter ingehuurd hebben om de stukjes op de weblog te schrijven). Kom snel terug naar NL. Sterkte met het herstel, Boris
september 15th, 2009 at 21:31
hoi opperteckel,
ben blij dat je humorknobbel niet beschadigd is geraakt! 😉
ondanks het nare feit dat je aan een ziekenhuisbed vastzit laat je ons, de trouwe lezertjes van deze weblog, telkens weer lachen om je sterke verhalen. toch zou ik duzend maol liever lezen over mooie vluchten aan de nieuwe lap. maar ja, die tijd komt vanzelf weer!
hee man, we leven met je mee en hopen van harte dat je spoedig weer naar NL kunt komen.
take care,
Marc
september 15th, 2009 at 21:33
wat fijn he, dat BOER ZOEKT VROUW weer is begonnen?!
(moest ik even posten van NIenke)
september 15th, 2009 at 21:47
Lief broertje, wat heb jij veel vrienden zeg! Ik werd er gewoon emo van hier achter mijn laptopje in het hoge Noorden. Ik ben zo trots op je. Doe goed je best nu met de fysio en de vitamientjes, niet de schnapps dus. Liefs van je zus.
september 15th, 2009 at 21:51
Hoi beste Jeffrey,
Nog iemand die met je meeleeft. Ik hoorde ‘t gisteren. Verademing dan ook om jouw bericht zonet te lezen, bedankt!
Vooruitgang is er gelukkig al wat. Meest vitale functies werken, zoals ook je broodnodige humor. Zoals je je situatie beschrijft, zet je die humor volop in; goed bruikbaar tijdens kommer/kwel momenten.
Veel sterkte ook van mij gewenst komende dagen waarin het eten + drinken gelukkig weer smaakt, composteren hard werken is en je herstel nog niet vanzelf gaat. Tot schrijvens, ook van mij een dikke kus! Grietje
september 15th, 2009 at 21:55
Hoi Jeffrey, je hebt ons wel ff laten schrikken daar in Greifenburg.
Maar het doet ons goed te lezen dat je alweer kan internetten en dat het goed met je gaat. Riëtte heeft evt nog een stukje film voor je van de helicopter en dat zullen we tzt naar je huisadres opsturen. Kijk maar wat je ermee doet.
Greetz en een voorspoedig herstel en ook groetjes aan Anita.
Maurice & Riëtte
september 15th, 2009 at 22:13
Hey buurman,
Goed om te lezen dat je humor in ieder geval niet is geknakt. Maar het blijft klote (sorry voor mijn woordkeuze) dat een feestganger uit ons mooie Ol’pae het nodig vind om enige tijd dit dorp te verruilen voor een Oostenrijks bed. Ondanks het heerlijke eten en de ongetwijfeld prachtige verpleegsters in Lienz hopen we toch dat je supersnel in het Friese terugkeert. Intussen houden wij een klein oogje in het zeil op buurvrouw en zonodig alle beessies. We wensen je een spoedig herstel, hou je taai.
september 15th, 2009 at 22:30
Ha Stefke,
Mooi, al die reacties. Leuk en goed om te lezen! Zo te lezen wordt je goed verzorgd daar in Lienz. Ik zou zeggen tijd voor een webcam aan je voeteneind! Al mag het gordijntje dicht tijdens de draai- en wasbeurten hoor!
Goed idee om die laptop aan jou te geven, hoeven we je humor niet zo lang te missen. Kunnen ze niet gelijk een paar extra pinnen erin draaien, zodat je aan je heup een muisplankje kunt schroeven. Heb je dat aanrechtblad aan je kempingstoel ook niet meer nodig !!
Veel succes en ondanks de ellende en pijn, maak er een gezellige boel van. We lezen wel op de site welke verpleging straks ook lid van de Laffe Teckels zijn geworden !!
Groeten Jan
september 15th, 2009 at 23:41
Beste Jeffrey,
Elkaar alleen een paar keer in Getelo gezien, maar als mede piloot ken ik ook de binnenkant van het ziekenhuis in Oostenrijk. Desondanks gelukkig weer helemaal thuis in de lucht. Ik wens je veel sterkte en hopelijk kan je weer snel terug naar Nederland. En Fysio is vaak niet prettig maar als je fanatiek bezich gaat hersteld het wel veel sneller en beter.
Hou je haaks en hopelijk gauw weer eens te zien op een lierveld.
Groeten Gijs
september 16th, 2009 at 13:51
Hé Stefke,
Nu maar even een berichtje op de website achterlaten…
Wij zijn ons verleden week, net als iedereen, drie slagen in de rondte geschrokken.
Het was goed om te horen (van de andere teckels) dat je eigenlijk al meteen vanaf het begin
goed verzorgd wordt. Sommige “be-ham-delingen” mogen wat minder plastisch beschreven worden…
Al hoe wel, het is wél typisch Stefke! en dat is goed om te lezen.
Hou je taai, wij leren Annie ondertussen wel een ontbijtje maken voor als je terug bent.
Iets met (Oister) eier en gebakken ham… Laten we Annie niet vergeten ook zij heeft het niet makkelijk!
Voor jullie beide: Cheers mates!!
september 16th, 2009 at 13:59
“be-ham-delingen” … hahaha… (auw-auw-auw)
LUL!!! 😉
september 16th, 2009 at 14:52
Hé die Stefke,
Wat laat je ons schrikken man! Je bent nou wel koploper in ons skiclubje, rene zal z’n wisselbeker af moeten staan met maar vier gebroken ribben…
Super dat je zo probeert er wat van te maken, en inderdaad die ademhaling is heel belangrijk. Ik hoop dat je veel pijnstilling hebt, maar met gebroken ribben(zeg maar de helft van je borstkas….en dan nog de rest) valt dat niet mee! Tsja wat is zo’n verpleging dan fijn in soms wat ”vervelende situaties”(zoals blauwe paaseieren en een paarse piemel).
Gelukkig heb je contact met de ”buitenwereld”. We zullen ook zeker je volgen.
doei!
rene en karin
september 16th, 2009 at 16:44
He Jeff,
Goed te lezen al deze reacties,
Mensen blijf doorgaan ‘t zal em goeddoen.
P.s.
He jeff hoe is t eigenlijk met de sex??????
Leendert
september 28th, 2009 at 19:40
Hee Jeffrey,
Het is al weer een tijdje geleden dat ik van je ongeluk te horen kreeg. We wisten eerst niet eens dat jij het was. Ik hoop dat het ondertussen al een stuk beter met je gaat en dat je volgend jaar in elk geval weer kan gaan vliegen. 😉