Maandag 21 september.
Nou.. Lig ik dan… In een superdeluxe bed met luchtgeveerd anti-doorlig bed in ziekenhuis de Tjongerschans in Heerenveen. Het is al dinsdag nu 6 uur ‘smorgens als ik dit typ en ik heb een redelijke n8rust gehad.
Gister was ik al vroeg wakker in Lienz want ik had weer slecht geslapen. Die twee ouwe Tirolers bij me op de kamer die zijn ‘s nachts hele bossen aan het vellen met de kettingzaag – althans zo klinkt hun gesnurk – dus om half zes zat ik al de 2e aflevering van boer zoekt vrouw te kijken in het donker via uitzending gemist (tenen-krullende aflevering trouwens, maar da’s weer goed tegen trombose 🙂 ).
Ik had gisteren al gevraagd om een “vroeg bakkie koffie” zodat de stoelgang wellicht wat eerder op gang zou komen, zodat ik niet ergens onderweg in de ambulance zou hoeven te bouten, want dat is erg onhandig. (Helaas heeft dit niet gewerkt, maar gelukkig bleef het bouten ook uit 😉 ). Na het ontbijt gauw wassen en klaar maken voor vertrek (steeds`met de “schissel” in de aanslag trouwens) en om een uur of negen klonk er ineens weer Nederlands door de kamer en waren de verpleegkundige Albert en ambulance-chauffeur Robbin gearriveerd. Mijn hechtingen aan de onderzijde van m’n pols (kroppie of 10) moesten nog even eruitgehaald worden en schoon verband erop en we konden gaan.
Ik werdt overgeheveld naar de brancard van de ambulance, en toen schrok ik toch wel even. Zo’n brancard is kei-hard, en ik maakte me ernstig zorgen of ik hier wel 12 tot 14 uur op zou kunnen liggen. Bovendien had ik totaal geen steun voor m’n gebroken arm en pols. Achteraf viel het reuze mee, want hoewel zon brancard keihard ìs, heeft ie wel een goede`”pasvorm” en heb ik het redelijk doorstaan. Albert heeft voor ‘n arm wat meer steun geritseld met wat accessoires van de auto, en dat ging ok wel. We reden in een
joekel van een ambulance-bus die nog hageltje nieuws`was. Wel wat stug geveerd, dus elke bobbel voelde ik.
Eenmaal in duitsland had Robbin mooi de gang er in, en reden we vlot door. Voorbij München kwamen we helaas in de file terecht. Er was een ongluk gebeurd en dat moest nog opgeruimd worden. Na 3 kwartier netjes in de file gestaan te hebben vond Albert het Welletjes, en gaf Robbin de opdracht om via de vluchtstrook te gaan rijden, want we zitten niet voor niets in een ambulance natuurlijk. Nou, dat scheelde een bok op een slorrel, en al spoedig waren we plaats delict gepasseerd en konden we weer gas op de plank doen.
Afgezien van wat snelheidsbeperkingen door wegwerkzaamheden hebben geen oponthoud meer gehad. Rond zevenen ‘s avonds hebben ze de ambulance voor een wegrestaurant gezet, en hebben ze mij meegenomen het restaurant in om even te gaan eten. Je bent wel een attractie natuurlijk als je op brancard naar binnen gaat, maar dat kon me niet schelen.
We hebben even relaxed kunnen eten, en zijn toen begonnen aan de laatste etappe. Toen we in nederland waren heeft Albert contact opgenomen met het ziekenhuis en heeft even de ETA door gegeven, en even gemeld dat de heer Griffioen wel een goed bed nodig heeft ivm de eerste verschijnselen van doorliggen. Dat was een hele slimme actie, want zo hadden ze tijd om nog even een GOED bed klaar te maken. Top-gozert die Albert!
Onderweg heb ik steeds contact gehad met Annie om door te geven waar we ongeveer reden, en om 21:30 arriveerden we bij de eerste hulp van de Tjongerchans in Heerenveen. Toen de achterklep open ging zag ik mijn schatje al breed-glimlachend staan voor de schuifdeuren. Ze was ook net aangekomen, dus goed getimed. Het was heerlijk om Annie weer in de armen te sluiten natuurlijk (imagineer de vertraagde beelden; en denk er de tune van “black beauty” bij en laat maar komen die tranen).
We zijn hartelijk ontvangen door het personeel van de Tjongerschans, en na het omdoen van een mondkapje ben ik naar m’n quarantaine kamer gereden op de 3e etage kamer 315. Ik heb afscheid genomen van Robbin en Albert (bedankt jongens!!!) en toen kwam een volledig steriel ingepakte zuster op de kamer voor een intake gesprek en om wattenstaafjes langs al mijn kieren en gaten en open wonden te halen, om op kweek te zetten (ivm MRSA bacterie). De eerste resultaten zijn vandaag om 12:00 bekend, en de definitieve uitslag over 3 dagen. Als blijkt dat de eerste testresultaten negatief zijn mag bezoek dus wel onbeschermd langs komen, maar mag daarna geen contact hebben met andere ziekenhuis gasten. (na bezoek dus linea recta opzouten, en de kortste route naar buiten). Als ook de definitieve resultaten goed zijn over 3 dagen dan is er niets meer aan de hand.
Vandaag komt de arts en wordt bepaald of ik hier die dagen blijf, of dat ik al moet verhuizen… Ik houd julie op de hoogte uiteraard.
HIER de foto’s van de reis etc.
Ow ja: Albert de ambulance broeder heeft diverse keren meegemaakt dat er kostbare tijd verloren gaat als het huisnummer niet te zien is in het donker bij spoedeisende hulp. Hij heeft daarvoor reflecterende huisnummer bordjes ontwikkeld die je op zijn site kan bestellen. Bij Spanga kun je zien hoe goed het werkt als je daar in het donker voorbij rijd, want deze bordjes komen bij hem vandaan. Zie http://www.reflecterendehuisnummers.nl voor meer info. (ehm… Ik heb huisnummer 181 albert 😉 )
september 22nd, 2009 at 09:40
Hey Jeff.
Goed te horen dat de reis voorspoedig is verlopen joh.
Blij dat je je weer op Hollandse bodem(bed)bevind.
We komen binnenkort wel is ff om een hoekie kijken .
Sterkte en doe ook de groetjes aan Anita he.
carla nico nikky en rosa
september 22nd, 2009 at 10:01
Hé wat fijn dat ik nog ff main meel check: kan ik nog even lezen dat je reis goed verlopen is. En natuurlijk werd ik helemaal emo van de black beauty-tune. Wat een weerzien!!
Laat je lekker vertroetelen in het Nederlandse bed en de Nederlandse verpleging.
Tot gauw,
Tjitske
september 22nd, 2009 at 10:29
Good you’re back in one piece. Great photos, especially from you in the salad-bar! And the x-rays are cool. Did you ask for the jpeg’s or did you bring a scanner with you in bed??? You’re so full of metal you probably doubled your weight! Anyway, take care. We expect you here soon for some serious skiing.
groetjes to you and Anita!
Helge
september 22nd, 2009 at 10:59
Ik vond ‘t destijds ook wel mooi dat je wel lekker naar buiten kunt kijken, maar niemand naar binnen. En iedereen probeert wel, zo nieuwsgierig als ie is, toch op één of andere manier een glimp van een patiënt in die ambulance op te vangen. En dan die uitgebreid neuspeuterende automobilist die achter de ambulance rijdt en niet doorheeft dat hij niet naar binnen kan kijken, maar jij wel naar buiten.
Fijn dat je weer in NL bent! Geniet van al dat Nederlands om je heen ;). En tof dat je blijkbaar kunt internetten!
september 22nd, 2009 at 11:02
Yeah, yeah, yeah, you’re back!!!! Goed man. En wat een retugreis. Je maakt wat mee zo!!
Groetjes,
Anneke
september 22nd, 2009 at 11:17
By the way, “Boer zoekt vrouw” is a program for real whiners. Don’t disappoint me, I thought you were a man???
groetjes Helge
september 22nd, 2009 at 11:49
hey Jeff! goed te lezen dat je weer back in town bent zeg!! Wat zul jij blij zijn, nu ff fingers xxed dat die bacterie niet in je lijf zit en dat je snel van die afdeling mag! Laat je maar lekker verwennnen door al die Friese schone verplegerinnen en verpleger, EnjoyQ, groetz, anneke (en de rest natuurlijk)
september 22nd, 2009 at 13:20
Mooi dat je nu weer in Nederland bent. Kan ik eindelijk zorgverlof aanvragen (staat niets in de regels dat het familie moet zijn) en een dienstauto reserveren voor de reisjes naar Heerenveen. Ik heb Jasper en Rudi ook getipt om zorgverlof aan te vragen dus dat wordt een dolle boel. Ik heb ook alvast alle Mexicaanse ontsmettings doekjes en spuitflesjes verzameld hier in het gebouw, dus die ziekenhuis bacterie doet ons niks.
september 22nd, 2009 at 14:11
hahahahah… Lachen gaat steeds beter! zojuist de mededeling gekregen dat de “snelle MRSA-test” heeft uitgewezen dat ik niet-MRSA-verdacht” ben, dus dat is goed nieuws! zo meteen komt mien pa op visite… gezellig!
groet’n allemoale!
ps: Helge, you REALLY make me laugh! And did’nt you know that I’m in fact a real whiner? So I did a good job hiding that! 😉
september 22nd, 2009 at 14:42
Hartstikke goed joh, dat je hier weer bent. t lijkt wel een soap met al die foto’s! we zullen ff met annie kortsluiten wanneer we langs kunnen komen, iedereen tegelijk zit jij (en de verpleging) ook niet op te wachten.
Of gaan we direct een feestje bouwen ??? Kun je alvast het dagverblijf reserveren!!
groetje Jan en Lieneke
september 22nd, 2009 at 16:56
Hoi Jeff,
Fijn dat je Anita weer in de armen hebt kunnen sluiten (ze miste je zo de schat!)
Jammer dat de katten niet even gezellig met je mogen komen knuffelen, maar dat komt wel weer.
Nu maar gauw goed revalideren of niet dan.
Geinig die foto’s in het wegrestaurant dat vergeet je niet gauw weer.
We komen je gauw bezoeken hoor, maar ik ben net herstellende van een verkoudheid.
En we willen je natuurlijk niet aansteken.
Onze Binkie, wordt nu ook nog eens in een of andere wijk heel groot op een schutting of iets dergelijks geschilderd.
Babette zag dat op internet, grappig he het blijft een bijzondere kat.
Liefs Marjon en de Berkeltjes natuurlijk
september 22nd, 2009 at 16:58
Welkom thuis in het schone nederland!
We zijn blij dat je een goede reis hebt gehad en hopen dat het herstel nu nog sneller gaat (kan eigenlijk niet anders nu Annie weer in debuurt is 🙂
Groetjes, Karin en Robin
september 22nd, 2009 at 18:47
boehoe….emo-tv…
black beauty ? huh, nou meer the beauty and the beast, met al dat ijzer.
fijn dat je in ieder geval weer een hele reis erop hebt zitten en nu wat meer prive met een gordijntje je kan wassen.
best wel apart zo met die ambulancebroeders, ga gelijk m’n nummer in reflecterend op de voordeur zetten.
weten ze al wat ze aan die gebroken heup gaan doen?
groetjes
rene en karin
september 22nd, 2009 at 20:27
Welkom terug in Nederland. Geniet van de Hollandse verpleging.
september 22nd, 2009 at 20:31
wat een avontuur weer, die Heimfahrt! prachtige beelden 😉
je kunt binnenkort een bezoekje verwachten van deze teckel, wanneer is het eigenlijk bezoekuur in die Hütte daar?
groetjes aan Annie!
Marc
september 22nd, 2009 at 20:57
Welkom terug! Wat een mooi verhaal van die terugreis, dat jullie niet al eerder die sirenes hebben aangegooid!!! En die beelden van jou in dat wegrestaurant…. ongelofelijk!!!
Veel sterkte en een heel voorspoedig herstel!!!
Gr. Chantal
september 22nd, 2009 at 22:05
Lief broertje, ja er gaat toch niets boven de goede zorgen van een Nederlands ziekenhuis! Als wij hier in Noorwegen echt ziek worden komen we ook weer in Nederland wonen. Geniet van de goede zorgen, en natuurlijk gingen bij mij de traantjes ook lopen bij die mooie foto van jou en mijn lieve schoonzus!!!!! Zo blij dat jullie weer samen zijn. Dikke knuffel!