Maandag 28 september: Naar huis!
Ik heb me na het ontbijt zelfstandig kunnen douchen in het ziekenhuis. Anita had terecht opgemerkt dat als ik nog kan douchen dat ik dat nog wel even moet doen omdat het in het ziekenhuis nog kan (ivm aanpassingen zoals een stel en steunen in de douche), en thuis ws niet. Het was heerlijk om weer eens te douchen na 3 weken, en ook voor m’n arm/pols met het ijzerwerk was het goed om de boel even uit te spoelen. Er zitten 4 stangetjes in m’n arm die door he vlees gaan en vast zitten in m’n bot (om de boel te fixeren) en waar het ijzer m’n arm in gaat zit altijd rotzooi (pus, betadinezalf, korstjes etc.) en door het spoelen onder de douche kwam er plotseling een vergeten hechting tevoorschijn. Die is er ook maar even uitgehaald (week te laat). Als het goed is heb ik nu écht geen hechtingen meer.
Na het douchen heb ik ook maar even geprobeerd of ik gewoon op de WC zou kunnen, en dat ging wonderwel goed. Ik had nauwelijks last van m’n bekken. Super!
Om half elf was er een rolstoeltaxi besteld, en hebben ze naar beneden gereden. Het taxibusje stond al klaar, en na afscheid nemen van het verplegend personeel vertrok ik richting Olpae. Ik merkte toen al dat ik een beetje een dreinende pijn aan de achterkant van m’n heup/bekken had, en dat werdt steeds erger. Waarschijnlijk heb ik iets te veel gedaan vanmorgen en moet ik dat nu bekopen. Thuis aangekomen wist ik niet wat ik zag. rondom het huis is overal gesnoeid, gemaaid, en het mos tussen de tegels verwijderd. Siep en Alie (en eerder ook Peter) hebben zich helemaal de blubber gewerkt… Echt heel lief. Vandaag zijn m’n schoonouders er ook en Annie is er vanmorgen ook om mij welkom te heten. Siep heeft een hele mooie helling gemaakt voor de achterdeur zodat ik makkelijker het huis binnen gereden kan worden.
De huiskamer is een beetje verbouwd zodat mijn ziekenhuisbed er in kan staan, en het bed is gloedjenieuw met een houten ombouw, dus dat staat best gezellig. Het was hartstikke leuk om de familie weer te zien en om thuis te zijn. Ik ben overigens wel meeteen in bed gestapt en heb een diclofenac genomen tegen de pijn. We hebben gezellig koffie gedronken met z’n viertjes en even bijgekletst. Anita is om een ur of één naar het werk gegaan, en toen kwam ook al gauw de thuiszorg voor een “intake gesprek”.
Siep en Alie zijn ‘s middags weer druk aan de gang geweest rondom huis, en ik heb even wat gedoezeld en TV gekeken. Aan het eind van de middag kwam de thuiszorg langs om me een trombose spuit te geven. Vanaf morgen gaan ze dat ‘s morgens doen zodat ze niet 2x per dag langs hoeven te komen.
Alie heeft ‘s avonds gekookt voor ons en we hebben gezellig met z’n viertjes gegeten aan tafel. Na het avondeten zijn Siep en Alie naar huis gegaan en waren Annie en ik weer met z’n tweetjes. Annie was wel wat “uit haar doen” door de rare dag, en om een uur of elf is zij naar bed gegaan, en ben ik ook gaan slapen samen met de 6 katten. Mij benieuwen of ik daar last van ga krijgen…
september 29th, 2009 at 15:19
Hé,
Geweldig dat je weer thuis bent! Geloof me, voordat je het weet is het alweer lente, wordt het buiten weer lekker warm en huppel je buiten rond. Even geduld nog!
Sterkte met ‘wachten’…
Groetjes, Pieter
september 29th, 2009 at 16:02
Nou nou, die eerste foto ziet er goed uit! Een buitengewoon goed “Discovery channel” perspectief als ik de plaats van het bed zo zie.
Hou je t nog een beetje vol? Ik hoop niet dat de dagen te “oerend saai” zijn op het moment.
Ik neem wel even conact op met Annie want na de Dolomieten kom ik wel ff de Clini clown uithangen aan je bed. (Kan het nu wel zeggen want je kan toch niet vluchten gna gna gna).
Hou je haaks man!
Groeten,
Jasper
september 29th, 2009 at 16:27
Hé Jeffrey en Anita,
Jeffrey, heerlijk om weer thuis te zijn, nog net niet in je eigen bedje maar dat komt ook wel weer. Hoop dat je je een beetje kunt vermaken.
Tja Anita, voor jou is het ook wel ff wennen natuurlijk.
Take care of each other
Groetjes
Wilma
september 29th, 2009 at 17:12
Hoi Jeffrey
Dat is dan toch nog wel snel gegaan dat je naar huis mag. Gelukkig maar, want ook al is het snel, de dagen gaan langzaam genoeg in het ziekenhuis.
Ik hoop dat je je een beetje kan gaan vermaken thuis de komende dagen, weken (maanden?). Als je je verveelt, geef je maar een seintje. Dan maken we met een paar airtime angels wel eens een tripje jullie kant op.
Voorlopig veel succes met herstellen en revalideren.
Groetjes Miranda Zwijgers
september 29th, 2009 at 21:00
Jeffrey,
Goed dat je weer thuis bent. There’s no place like home. Kan je eindelijk Boer zoekt vrouw zien wanneer het uitgezonden wordt.
Veel sterkte met je herstel. Anita, als hij lastig wordt, dan parkeer je hem zo buiten bij het konijnenhok, dan laat je de webcam hem in de gaten houden.
Groetjes,
–= Bert =–