Anita doet verslag:

Vandaag was het “de dag”, waar we erg naar uit keken. Vandaag zou al het staal uit de
arm van Jef verwijderd worden…..

Om 12 uur vanmiddag stonden we voor de balie van dagopname, Jef kreeg een bed toegewezen
en het één en ander werd uitgelegd. Om 2 uur was de planning dat de operatie zou starten. Dit werd dus half 3, tja, een half uurtje uitloop, kan gebeuren.

Ik zou gebeld worden wanneer Jef weer bij zou zijn en opgehaald kon worden. Dit werd tegen zessen, door de chirurg himself… Met de mededeling dat het verwijderen wat tegengevallen was; dat ze niet alles konden verwijderen; dat alleen datgene verwijderd was wat erg in de weg zat met bewegen, zoals uitstekende schroeven en krammen.

Al met al zijn ze ruim 3 uur bezig geweest, want het was nogal moeizaam geweest om de schroeven
te vinden en het uitdraaien lukte ook niet voorspoedig….

Toen ik bij Jef kwam tegen 8 uur, lag hij nog op de IC, het was even weer een flashback van 3 maanden geleden, met al die slangen en apparaten. Hij was goed aanspreekbaar (ondanks dat ie stoned was van de morfine) en tegen 9 uur werd hij op zaal gereden. Daar ligt hij samen met een oude vrouw van 90 die haar heup heeft gebroken en doof is ….

Maar goed, alles is achter de rug, en als het goed is mag hij morgen weer naar huis.
Groetjes Anita.
————————————————-
Jeffrey vervolgd:
Nou… Het is inmiddels Donderdag en ik ben inmiddels al weer 3 dagen thuis. Ze hebben me weer flink te grazen genomen (een kleine 40 hechtingen), en ik ben nog steeds “Metal Brothers” met Jasper want ik heb nog steeds een titanium pen met 3 schroeven in m’n bovenarm en een schroef in m’n pols… Hopelijk gaat het revalideren goed en heb ik er geen last van.

Nu alleen nog even afkicken van de morfine… Wat een lekker spul zeg! 😉