Vanochtend zijn Daniel en ik vroeg opgestaan (rond een uurtje of 6) en zijn daarmee ruim op tijd voor de terugvlucht naar Malaga. We hebben iets meer tijd genomen dan dat ik normaal zou doen, maar aangezien het onbekend is wat de staat van de wegen is in de buurt van Malaga, is het goed om extra marge aan te houden. Uiteindelijk bleek dat niet nodig, want de wegen waren over het algemeen goed begaanbaar (op een stuk bij Campillos na) en zodoende waren we op tijd op het vliegveld.

Nadat we de auto hebben ingeleverd en de bagage hebben ingechecked (we hoefden gelukkig niet bij te betalen) hebben we nog wat rondgehangen on de vertrekhal. Gelukkig vertrok het vliegtuig op tijd en na een voorspoedige vlucht landden we 20 minuten voor op schema op een winderig en licht regenend schiphol

En hiermee eindigt de vliegweek in Zuid Spanje. Het weer was niet wat je er normaal van verwacht, maar het was wel weer een mooie gelegenheid om wat kennis te maken van de rijke cultuur van die streek. In de tweede helft van de week knapte het weer steeds wat verder op en zodoende hebnben we nog wat leuke vluchten kunnen maken.

Uitzonderingen bevestigen de regel, maar ik blijf erbij dat het weer in maart toch stukken beter is dan november (ja Gerard ook de locals weten dat te bevestigen). En het bewijs is op dit moment ook op de weerkaarten terug te vinden (zon, blauw met 22 graden)

Rest ons nog de andere Euroflyers te bedanken voor hun gezelligheid, Herman voor zijn rol als gids en het geduld van de beide chauffeurs

Tot op het lierveld in Getelo en anders tot volgend jaar wellicht.

Groeten, Daniël en Jasper

En HIER vind je dan de langverwachtte foto’s van deze week… (alle full-size foto’s én video’s komen op de Laffe Teckel server te staan zodra deze weer in de lucht is).

Vandaag weer drie duiken gemaakt. Zonnige dag en weer 32 graden. Watertemperatuur is wat lager dan de afgelopen dagen en de thermocline ligt nu op 30 meter waar we van 29 graden naar het frisse 24 graden duiken.

In die laag zijn we als elke ochtend eerst van het rif weggezwommen op compas om in de onmetelijke diepte van 2000m te kijken naar hamerhaaien. En daar waren ze dan eindelijk, een grote school hamerhaaien van 5 meter en als metgezel een paar grote grijze rifhaaien. De hamerhaai hebben we al 20 jaar op onze wensenlijst staan en nu worden we dan eindelijk beloond met het aanzicht van deze geweldig mooie dieren. Eerst zwommen ze onder ons door, waarna enkele op onze hoogte een “flyby” maakte. De brede kop (hamer) en de vreemde positie van hun ogen, was goed te zien. Het is een eindje vliegen hier naar toe maar dan heb je ook wat.

Gisteren waren we al getrakteerd op een manta die om ons heen bleef zwemmen en grote scholen makrelen en tonijn. Het kan hier niet op.

De middagduik viel tegen, kon ook bijna niet meer anders. Een steile wand van 1000m en een behoorlijke stroming die ons met 20km per duik langs de wand deed suizen. Te snel om details te kunnen zien en te lastig om halt te houden in de kloven door de vortex die je met grote snelheid omhoog duwt en net als je alle lucht uit je trimvest hebt laten lopen, weer naar beneden drukt. Ik kan daar nog wel wat plezier in beleven in deze rodeo duik maar Marian is hier meestal minder enthousiast over. De top van het rif is zwaar beschadigd door dynamiet visserij, typhoons en de “killer” doornkroon.

Straks een grote BBQ bij het zwembad dus we komen de tijd hier wel door.