Het verslag van Annie en Stefke vanûût Frankrijk. Stefke heeft tiep-corvee…

Allereerst wil ik mijn zussie even feliciteren: Patricia, heel erg gefeliciteerd met je verjaardag en ik hoop dat je een fijne dag hebt! Dikke tûût en tot Zondag!

Nou… Zitten we dan… Op kempif Lou Pidou min of meer aan het Lac du Serre Ponçon…

Vanmorgen hebben we rustig aan gedaan en hebben we weer genoten van échte franse croissants. Héérlijk! We hadden besloten om verder door te trekken richting Lac du Serre Ponçon, dus rustig aan alles opgeruimd, betaald, en de kempert aangetrapt. Via de schitterende “Route Napoleon” zijn we om een uur of 2 ‘s middags aangekomen op Jappie z’n “Geiten-kempiff”, beter bekend als kempiff “etoile des Neiges”. Maar dat was ons toch wat té georganiseerd, en bovendien ons veuls te duur, dus zijn we eerst maar even de startplek bij St. Vincent les Forts gaan bekijken. Er werdt driftig gestart, en met name van de tandems. Op een gegeven moment zag ik een bekend gezicht in de vorm van peter en Ingrid van gemert, dus daar hebben we maar even een praatje mee gemaakt. Hij helpt Inferno deze week bij het opleiden van beginners, en vertelde dat zij op kempif Lou Pidou zitten, schuin rechts beneden de start, redelijk vlakbij het meer. Die is goedkoop en gezellig, en er waren nog plekken zat, dus dat moest hem maar worden voor ons.

We zijn toen na een terras-bezoekje gaan wandelen richting het fort en over de richel naar het uitkijktorentje. Dat was erg leuk, en je hebt links en rechts een schitterend uitzicht over Lac de Serre Ponçon en omgeving. Bij terugkomst begon het mij (Stefke) toch wel erg te jeuken, want er waren diverse gasten heerlijk aan het soaren, en ook Peter had gevlogen en was zojuist weer ge-top-land. Ik heb met hem toen even de wetenswaardigheden doorgenomen van deze plek, en met name van he landen op de kempif. Ik was om: ik ging vliegen! Als het toplanden niet zou lukken, omdat ik uit zou zakken, dan zou Anita de kempert naar de kempiff rijden, en zou ik daar landen.

Ik heb de boel uit de kempert getrokken en ben me gaan klaar maken. Eenmaal op de start stond er een pittig windje, dus even wachten op een startbaar window. Overigens hebben ze de startplek flink opgepimpt, want inplaats van een berg gravel, ligt er tegenwoordig een pr8ig kunst-gras-matje! Super. Toen de wind even wat minder was ben ik weggestart en heb een kleine 20 minuutjes heerlijk gesoared langs St. Vincent en het fort. Ik zat binnen no-time als hoogste dus het ging lekkert. Via de porto hadden Peter, Anita en ik contact, en omdat er een fors windje stond bij de kempiff (rotor gevaar), en er donkere wolken boven me ontstonden, heb ik maar besloten om niet te lang te vliegen en te gaan toplandn. Dat an bij St. Vincent tricky zijn heb ik overal vernomen, dus heb ik de kunst goed afgekeken bij de locals. Ne te ver naar achteren (ivm rotor) en evt. met oren langs het randje afbouwen en hem op de heuvel neerzetten. Dat ging prima, dus ik was een gelukkig mens.

Na de boel ingepakt te hebben zijn we richting de kempif gereden en een mooi plekkie gescoord. Het is allemaal parapenters, en veel nederlanders die bij Inferno cursus volgen.

Het is nu 23:45 en nog lekker zwoel. Overal hoor je de krekeltjes en Annie zit lekker pistachenootjes te kraken.  Au revoir et bonne nuit!!

HIER de foto’s.

Dinsdag 13 juli
Sjeeraar gaat vandaag proberen wat zinnige tekst op het digitale papier te zetten.
Ik werd vanochtend om 7 uur wakker vanwege een lichte overdruk in één van mijn organen. En aangezien ik erg wakker was, had ik geen zin meer om naar bed te gaan. Er was al volop bedrijvigheid in ons straatje, omdat Airtime de cursisten die vandaag hun eerste vlucht gaan maken om 8 uur liet vertrekken. En da’ s altijd leuk om te zien. Tegen 8:30 uur kwam de eerste cursist met veel gegil naar beneden. En aangezien er 10 cursisten waren, hebben we tijdens ons ontbijt een leuk schouwspel meegemaakt. Helaas ontstond er al snel overontwikkeling (dreigend onweer), dus besloten we om niet te laat naar de Emberger te gaan. Op de Embergeralm was het al erg druk. Er waren zeer veel delta’ s en een aantal schermvliegers. En inderdaad, ook op de Embergeralm zag het er erg dreigend uit.
We waren met een redelijke groep, tw. Den Vloam, Tjitske, Stamgast, Wilma R. (eergisteren gearriveerd op een dikke brommert met aanhanger > topwijf), Lieneke (LilY), Jan van B., Ger & Gerard (2 “dikke” vrienden die we kennen van vorig jaar) en Sjeeraar. Maud en Ruud waren 10 minuten eerder gestart. Na een vrij rustige vlucht (hoezo overontwikkeling?) landde iedereen veilig bij de kempiff. En aangezien de landingsrichting naar het oosten was, ben ik maar direkt na m’ n landing op m’ n knippels naar het oosten gaan zitten. M.a.w. ik had e windrichting verkeerd gezien en kon de landingssnelheid er niet uithalen. Erg jammer, want er stonden wel 50 man aan publiek.
Na het vliegen zijn we wezen chillen. Jan en Lily zijn naar de Badesee (zwembad) gegaan, Jasper en Nathalie zijn gaan relaxen (knipoog) en Marianne en ik zijn naar buurtsuper gegaan omdat de koelkast leeg was. Deze moest dus worden bijgevuld met BIER!!!

De afgelopen dagen hebben we overigens een paar overburen ontmoet, Peter en Max. Twee supergasten die superfanatiek met vliegen bezig zijn. En een geweldig stel. Ze lijken wel getrouwd. Beide manen worden door de overheid betaald, want Max studeerd medicijnen in Groningen en Peter beschermt burger en land. En zoals ze vliegen zal deze cursusweek wel hun laatste zijn. Ze vliegen top en krijgen ongetwijfeld hun luchtwaardigheidverklaring. Er is inmiddels een foto van Peter gemaakt. Het is de foto waar Peter op de grond ligt met iets in z’ n mond. Een foto van Max volgt.

Vanmiddag kwam er overigens een beste storm over de kempiff. Op de landing woei het op een gegeven moment meer dan 40 km/uur. Onze villa woei bijna omver, maar met dank aan Ayke (van Airtime) en een aantal buurmannen bleef onze tent staan. Ik kon zelf niet helpen, want ik was aan het buurten op de kempiff.

We zitten nu alweer op het terras van de kempiff lekker te nassen. Ook de moeder van Tjitske, mevrouw Leenstra, is er bij. En zoals gewoonlijk is het weer erg gezellig.
Morgen vertrekken Jan en Lily naar huis. Marianne en ik gaan waarschijnlijk donderdag naar Westendorf, naar Marianne, Netty en Leo. Dit zijn kennisen van ons die een aantal jaren geleden geëmigreerd zijn naar Westendorf. Kijk maar eens op www.landhausambiente.at. Er komt wat minder goed weer aan, dus we pakken waarschijnlijk een hotel in Westendorf. Daarna rijden we door naar of Andelsbuch of naar Zwitserland.

HIER die Bilder von Heute