Woensdag 21 juli
Vandaag gaan we eens een lekker stukje wandelen. We gaan naar de Didamskopf, een prachtige berg met een fantstisch uitzicht niet ver van de kempif. Althans, dat staat in de folder. Na een 10.000 Kilocaloriën ontbijt (gebakken eieren met spek àla Sjeeraar) stappen we bewapend met bergschoenen, een dikke trui en multi-media apparatuur in de auto richting
Schoppernau. Van hieruit stap je in de lift en na zo’ n 20 minuten ‘liften’ zijn we boven. En ik moet zeggen, het is hier een prachtig stukje natuur. En dan bedoel ik niet de welgevormde serveerster van het Panoramarestaurant, maar de bergen, dalen, bloemetjes, beekjes, koeis, etc. Dit is echt een aanrader om hier eens heen te gaan. We hebben nog een schermvlieger zien starten (en ik heb dat ding notabene nog in de auto liggen…) en een deltavlieger zien vliegen. Na een klim naar het hoogste punt zijn we naar het restaurant gegaan. Hier hebben we de benodigde versnaperingen gehad om vervolgens onze tocht te beginnen naar het middenstation van de lift. Dit was een pittige afdaling, met af en toe zelfs een serieuse klim. Maar na zo’ n 1,5uur spazieren waren we er dan. We kwamen onze kempif-buren hier ook tegen. Een jong stel met 2 koters uit Duitsland. Na een lekkere late lunch, een Schinkenbrot, zijn we met de lift naar unten gegaan. vanuit de lift zagen we we een vette onweersbui aankomen, dus als operatie stofwolk maar naar de kempif om de tent te schoren. Dit hadden we nog niet gedaan, want het zou de hele week Schönes Wetter zijn. Niet dus. Gelukkig waren we op tijd en konden we de tent nog vast meppen in de grond. Had ik amper de laatste haring in de grond, werd het weer mooi weer. Tja, Scheiße Passiert…
Omdat het onze laatste avond van onze vakantie is (althans, in het buitenland), gaan we vanavond maar weer eens uit eten. Het is nu net 18:30 uur, dus ik zal Marianne eens uit haar schoonheidsdutje halen en vragen of ze wil eten. Na het eten ga ik verder met deze tekst. Tjuß…
Het eten is op. Het heeft wat moeite gekost om een Gasthaus te vinden, want de meeste restaurants zijn dicht op woensdag. Het is dan Ruhetag. Met als gevolg dat het ene restaurant dat wel open is, erg druk is. Hierdoor moesten we ‘slechts’ een uur wachten op ons eten. Maar ik moet zeggen: het was het wachten waard. Het is nu 22:15 uur en we zijn net terug bij de tent. We konden niet met de auto op de camping komen, want ze zijn de door ons zo gehaatte mestbult aan het ruimen. Tuurlijk, dat doe je gewoon ‘s avonds. Inmiddels is het weer gaan bliksemmen en donderen, dus we verwachten nog een lekkere onweersbui. Tot nu toe is de avond zwoel en droog.
Morgen rijden we naar huis. We gaan ‘s ochtends na het ontbijt de tent afbreken als deze droog is en pakken dan de auto in. We hopen tussen 11:00 en 12:00 uur te rijden en verwachten tussen 20:00 en 21:00 uur thuis te zijn. De weblog van donderdag zal ik dan vrijdag bijwerken, maar verwacht er niet te veel van. Ik bedoel, wat kan er nou gebeuren tijdens een rit van 800 km?
Tot morgen
Recent Comments