• 16jul

  Greifenburg, gisteren en vandaag

  Weblog 3 Comments

  Gisteren. donderdag 15 juli
  Ik, Sjeeraar, was gisteren nogal beroerd. Eerst dacht ik dat het aan het eten lag (ik had snoekbaarsfilet op advies van Jappie), maar na analyse van onze ambu-medewerkster Wilma kon het wel eens zijn dat ik een zonnensteek had. Want het was tagsüber zo’ n 37gr. C. en ik had op het heetst van de dag een deltist uit het graan geplukt. En als ik mijn dag terug bekijk, bleek dat ik de hele dag niet had gepinkeld. Ze kon dus wel eens gelijk hebben. Dus ben ik vroeg in m’ n mandje gekropen. Gelukkig heb ik de boel kunnen herkauwen en heb ik de nacht goed doorstaan.
  Vanochtend was het natuurlijk weer het zelfde ritueel als altijd. Veel zon, lekker ontbijtje, lekker chillen, kopje koffie, even kijken op het landingsveld, weer een kopje koffie, etc. Tegen 10:30uur met de busjes naar boven gegaan. Op de Emberger was het weer retedruk met bejaarde brokkenpiloten, ofwel deltisten. De wedstrijd was nog steeds bezig. Al snel hadden een aantal van ons een raar gevoel over het weer. Er was al een behoorlijke bloemkoolwolk ontstaan aan beide kanten van de start en de wind kwam vrij hard uit het oosten. Na een aantal vreemde starts van collega-schermvliegers hebben we gezamelijk besloten om naar Wassertheuer, de 700m. start, te gaan. Dit bleek een goede keuze te zijn. Er stond een lekker windje en al snel was iedereen vliegklaar. Omdat het er naar uitzag dat het zou gaan onweren deze middag, ging iedereen asap naar de landing. Achteraf was dit niet nodig geweest, maar dat weet je nooit van te voren.

  ‘s Middags hebben we weer wat rond gelummeld om vervolgens ‘s avonds lekker te gaan nassen in het restaurant van de kempiff. Omdat het donderdag was, had een groot deel van ons halve kippen/hanen besteld. En de kippetariers bestelden wat anders. Na het overheerlijke eten kwam Marina, de Oostenrijkse serveerster waar iedere man stiekum een beetje
  verliefd op is, ons een afscheidskado aanbieden. Ze bood ons een fles zelf gemaakte rode wijn o.i.d. aan die we als Laffe Teckels met elkaar moesten opdrinken. TOP! Dat gaan we doen. We willen dan ook in week 37 in Annecy de fles meester maken. Nu hebben Tjitske en Den Vloam de fles meegenomen naar huis om deze te bewaren. ‘t zou me niks verbazen als in week 37 de fles ‘per ongeluk’ leeg gelopen is. Aber Lieber Marina, Vielen dank für den Wein!
  Na het eten zijn we alweer bij de tent aan het afpilsen geweest. Ook dit was weer erg gezellig. We kregen nog bezoek van een motvlinder die anabole steroiden gehad had. Op de foto zie je de vlinder met een vinger van Peter.
  De laatsten, Tjitske, Marianne, Max en Nathalie gingen tegen 01:15 uur naar bed. ‘t Was dus gezellig. Op zich wel een prestatie van zowel Natalie als Max, want beiden moesten ‘s ochtends vroeg opstaan. Nathalie omdat ze naar huis ging en Max omdat ie om 8 uur al moest vliegen.
  

  Vrijdag 16 juli
  De dag van het definitieve vertrek van de alle resterende Laffe Teckels. Nathalie en Jappie zijn ‘s ochtends vertrokken, Marianne en ik tegen 11 uur en Tjitske en Den Vloam vertrekken tegen 20:00 uur.
  Nadat N&J waren vertrokken hebben wij ook al gauw omze villa in de auto. Na een afscheids- en ereronde over de camping zijn wij over de Gross Glocknerstrasse naar Westendorf vertrokken. De Gross Glockner was indrukwekkend. Kiek moar us eem’ n op de ploatties. Gelukkig was de temperatuur op 2700m ook redelijk, nl. 22 gr. C. De hele week is het al
  boven de 30 gr. en da’ s te warm.
  In Westendorf zijn we eerst bij Marianne, Netty en Leo geweest en hebben daar een biertje gedronken. Hun huis, Landhaus Ambiente staat er nog steeds prachtig bij. Marianne (van Leo) wist een goed adres om te overnachten en daar zitten wij nu dan ook. We zitten bij Haus Leo. Erg leuk, want Leo (ja, een andere) is Oostenrijker en Margreet is een echte Friesin. Hun kinderen spreken dan ook Oostenrijks, Nederlands en Fries. Dit huis is echt een aanrader.
  Het is gaan regenen tijdens het eten. We hebben lekker gegeten in een typisch Oostenrijks Gasthof. Inmiddels is het wat afgekoeld, maar het is nog steeds ewrg warm en vochtig.
  Morgen blijven we hier nog, omdat er wat slecher weer wordt verwacht. Zondag vertrekken we waarschijnlijk naar Andelsbuch. Maar dat laat ik wel weten op deze fantastische weblog. Nu ga ik slapen, dus tot morgen.

  De foto’ s van gisteren en vandaag

• 15jul

  Greifenburg, woensdag 14 juli

  Weblog No Comments

  Gisteren, woensdag 14 juli
  Allereerst maar eens even een korte samenvatting van gisteravond. Nadat de weblog was geupdated zijn we met z’ n allen naar ons straatje gegaan. Onder de lantaarnpaal hebben we nog even gezellig doorgeborreld.De hele resterende roedel Laffe Teckels waren aanwezig, evenals mevrouw Leenstra (moeder van Tjistke), Wilma, Peter & Max en Maud & Ruud. Het was erg gezellig, alleen het felle licht van de lantaarnpaal irriteerde gigantisch. Na een ferme trap tegen de paal ging de lamp uit. Na enkele minuten ging de lamp vanzelf weer aan en na een aantal herhalingstrappen ging de lamp steeds weer uit, alleen nu definitief. Dit was niet de bedoeling, want de lamp was net deze ochtend gerepareerd. Maar goed, na de benodigde versnaperingen ging de groep giechelend uit elkaar en tegen middernacht lag iedereen te ronken in zijn of haar mandje.

  Vanochtend hebben we met tranen in onze ogen afscheid genomen van Jan en Lily. Het nestje Teckels raakt nu snel leeg. Na het afscheid zijn we na een lekker bakkie met z’ n allen naar de Emberger gegaan. Boven aangekomen lagen er ruim 100 antieke delta’ s. Er was nl. een wedstrijd voor bejaarde deltisten. Velen hadden dan ook hun rollator omgebouwd tot een delta. Toen de meeste delta’ s gestart waren zijn wij en alle Airtime cursisten er ook uit gegaan. Iedereen kwam goed en het weer was prachtig. Iedereen kon dan ook lekker hoog komen, alleen Maud had al vrij snel na haar start een kneiter van een frontstall. Ze was hier zo van geschrokken, dat ze maar richting het landingsveld ging. Den Vloam had een topvlucht en is dan ook het hele dal over gestoken, met als afsluiter een landing op de startplek van de 500m, de Wiesflecker. Ik was inmiddels ook behoorlijk hoog boven de Wiesflecker en heb Jan zien landen starten. Ik heb er een paar foto’ s van gemaakt. Ook Marco Maas vloog er en ik heb ook foto van hem gemaakt.
  Tijdens mijn landing zag ik dat er een delta ook in landing was. Helaas is deze landing behoorlijk fout gegaan, met als gevolg dat ik mijn EHBO-kunsten moest uitoefenen. Gelukkig bleek in het ziekenhuis in Spittal dat het mee viel. Hij had z’ n kruisbanden afgescheurd, z’ n bovenbeenspier was opgeschoven, evenals het vet in z’ n bovenbeen. Met Peter & Max hebben we samen met het ambulancepersoneel en 2 agenten de deltist naar de ambulance getilt en later z’ n vernielde delta.

  Inmiddels was Jappie al weer in de taxi naar boven gegaan om nog een vlucht vanaf de Emberger te maken. Jappie zit nu al te wippen op z’ n stoel van ongeduld om zijn vast te leggen voor het nageslacht. Hij neemt nu dan ook de tiepmasjien over en maakt dit prachtig verhaaltje af.

  Jappie, de tiepmiep, schrijft:
  Ingestapt in de taxi gaan we al vrij snel rijden. Ik kon nog een plaatsje veroveren bij de thermiekgroep van Barry. Heerlijk want ondanks dat het tegen vijfen liep, wat het nog steeds knalheet. Maar het loont de moeite, want bovenaangekomen is de startplek volledig leeg. Wat een verademing met de eerste vlucht. Na aankomst snel uitgepakt en met een rugstart (achterover leunen was voldoende, want het waaide straf) zat ik al vlug in de lucht. De eerste 20 minuten was er voldoende te vinden aan bellen om lekker hoogte te winnen. Daarna kwamen er wat wolken voor de Emberger die de thermiek  afschermde, tijd om naar de Wiesflecker te gaan. Na daar nog enige tijd te hebben gesoard hield het op, maar daarvoor kwam de restitutiethermiek voor in de plaats. Nog even met de handjes op de rug rondvliegen door het dal. Wat heerlijk het laatste deel van de vlucht.

  Na de landing deze topdag nog even lekker afgepilst met Geraar. Rond half acht zijn we begonnen met eten en nu zitten we nog even boerend uit te buiken in de zwoele buitenlucht.
  Kijken wat ‘t morgen brengt, maar deze dag nemen ze ons in elk geval niet meer af.

  Tot morgen

  HIER de foto’ s

• 14jul

  Feestdag in Frankrijk en botsing met de tour…

  Weblog No Comments

  Anita is dit keer weer de tiepmiep…

  Vanmorgen tegen 9 uur brandden wij de camper uit, de zon stond al aardig te fikken. Gelukkig konden we lekker ontbijten in de schaduw, eitje, croissantje en natuurlijk baguette. Na enig beraad, hebben wij besloten om toch maar verder te gaan noordwaarts. Ik had gezien dat vlakbij een kloof was en verderop hele aparte, door erosie gevormde, piramides met een steen erboven op, dat moesten we dus maar eens even van dichtbij gaan zien. Op de fiets daarheen was geen optie, dus dan het eerste stuk maar met de camper. En omdat we die dan toch van de plek moesten rijden, dan gelijk maar een stukje door was ons idee. We hadden gedacht om met de fiets de kloof in te gaan, maar na ongeveer 400mtr fietsen bleek dat de weg was afgesloten, en 200 mtr verderop met stenen gebarricadeerd met een hoop grind en een bord verboden voor fietsers… na wat heen en weer gefiets hebben we de moed maar opgegeven en de fietsen weer achterop de camper gezet.

  Toen een stukje verder naaar die mooie piramides, de camper hadden we in een gehuchtje gezet in de buurt en verder maar lopen voor je gevoel de goede kant op…. we hebben een mooi stuk gelopen, maar die piramides hebben we niet gezien, in iedergeval zonder steen erboven op. We denken dat, of de stenen er zijn afgevallen, of toeristen voor ons hebben ze eraf geduwd…. al met al was het wel de moeite waard, want het was een mooie tocht, maar wel warm….daarom hebben we hierna lekker even in het lac de serre poncon gezwommen, heerlijk, helder blauw water! Inmiddels was het al een uurtje of 4 en we wilden nog een stukje noodwaarts rijden, dus zijn we verder gegaan richting Gap en hierna was het de bedoeling om via de route de nappie naar boven te rijden. Richting Gap, dat ging wel voor een deel, maar vlak voor Gap was vanwege de tour alles afgesloten….. dan maar binnen door via een landweggetje, heel avontuurlijk, al gauw stonden we ook hier stil, de tour kwamen we weer tegen. De reclamekaravaan kwam net langs, we hebben nog even gewacht in de hoop dat we gauw verder konden maar niets was minder waar. Volgens de plaatselijk polieagent die daar “de wacht” hield kon het nog wel 4 uur duren… dan maar in z’n achteruit terug en onderlangs cap door. Dit ging ook niet helemaal zonder slag of stoot want tomtom wou ons vanuit het zuiden ook dwars door Gap hebben… toen hebben we maar ouderwets de kaart erbij gepakt en een route genomen evenwijdig
  aan de route de nappie. Hier waren we ook nog nooit langs geweest, ook een prachtige route, en volgens de “kleine campinggids” was er een leuke boerencamping 30 km onder Grenoble. In het plaatsje Clelles, we zitten op een heuveltje bij een boerderij met rondom een prachtig uitzicht op de bergen. Ze hebben hier schapen,paarden, honden en katten, dus heel gezellig.

  Het is nu bijna half 11 en zitten nog in ons t-shirtje buiten, heerlijk, het weer in deze vakantie kan niet meer stuk. Morgen gaan we weer een stukje verder en we zullen zien wat de dag ons dan weer brengt.  Doeiiiiiiiiiiii

  HIER zijn de foto’s

« Previous Entries   Next Entries »