• 13jul

  Vandaag in Frankrijk…

  Weblog No Comments

  Het verslag van Annie en Stefke vanûût Frankrijk. Stefke heeft tiep-corvee…

  Allereerst wil ik mijn zussie even feliciteren: Patricia, heel erg gefeliciteerd met je verjaardag en ik hoop dat je een fijne dag hebt! Dikke tûût en tot Zondag!

  Nou… Zitten we dan… Op kempif Lou Pidou min of meer aan het Lac du Serre Ponçon…

  Vanmorgen hebben we rustig aan gedaan en hebben we weer genoten van échte franse croissants. Héérlijk! We hadden besloten om verder door te trekken richting Lac du Serre Ponçon, dus rustig aan alles opgeruimd, betaald, en de kempert aangetrapt. Via de schitterende “Route Napoleon” zijn we om een uur of 2 ‘s middags aangekomen op Jappie z’n “Geiten-kempiff”, beter bekend als kempiff “etoile des Neiges”. Maar dat was ons toch wat té georganiseerd, en bovendien ons veuls te duur, dus zijn we eerst maar even de startplek bij St. Vincent les Forts gaan bekijken. Er werdt driftig gestart, en met name van de tandems. Op een gegeven moment zag ik een bekend gezicht in de vorm van peter en Ingrid van gemert, dus daar hebben we maar even een praatje mee gemaakt. Hij helpt Inferno deze week bij het opleiden van beginners, en vertelde dat zij op kempif Lou Pidou zitten, schuin rechts beneden de start, redelijk vlakbij het meer. Die is goedkoop en gezellig, en er waren nog plekken zat, dus dat moest hem maar worden voor ons.

  We zijn toen na een terras-bezoekje gaan wandelen richting het fort en over de richel naar het uitkijktorentje. Dat was erg leuk, en je hebt links en rechts een schitterend uitzicht over Lac de Serre Ponçon en omgeving. Bij terugkomst begon het mij (Stefke) toch wel erg te jeuken, want er waren diverse gasten heerlijk aan het soaren, en ook Peter had gevlogen en was zojuist weer ge-top-land. Ik heb met hem toen even de wetenswaardigheden doorgenomen van deze plek, en met name van he landen op de kempif. Ik was om: ik ging vliegen! Als het toplanden niet zou lukken, omdat ik uit zou zakken, dan zou Anita de kempert naar de kempiff rijden, en zou ik daar landen.

  Ik heb de boel uit de kempert getrokken en ben me gaan klaar maken. Eenmaal op de start stond er een pittig windje, dus even wachten op een startbaar window. Overigens hebben ze de startplek flink opgepimpt, want inplaats van een berg gravel, ligt er tegenwoordig een pr8ig kunst-gras-matje! Super. Toen de wind even wat minder was ben ik weggestart en heb een kleine 20 minuutjes heerlijk gesoared langs St. Vincent en het fort. Ik zat binnen no-time als hoogste dus het ging lekkert. Via de porto hadden Peter, Anita en ik contact, en omdat er een fors windje stond bij de kempiff (rotor gevaar), en er donkere wolken boven me ontstonden, heb ik maar besloten om niet te lang te vliegen en te gaan toplandn. Dat an bij St. Vincent tricky zijn heb ik overal vernomen, dus heb ik de kunst goed afgekeken bij de locals. Ne te ver naar achteren (ivm rotor) en evt. met oren langs het randje afbouwen en hem op de heuvel neerzetten. Dat ging prima, dus ik was een gelukkig mens.

  Na de boel ingepakt te hebben zijn we richting de kempif gereden en een mooi plekkie gescoord. Het is allemaal parapenters, en veel nederlanders die bij Inferno cursus volgen.

  Het is nu 23:45 en nog lekker zwoel. Overal hoor je de krekeltjes en Annie zit lekker pistachenootjes te kraken.  Au revoir et bonne nuit!!

  HIER de foto’s.

• 13jul

  Greifenburg, 13 juli

  Weblog 1 Comment

  Dinsdag 13 juli
  Sjeeraar gaat vandaag proberen wat zinnige tekst op het digitale papier te zetten.
  Ik werd vanochtend om 7 uur wakker vanwege een lichte overdruk in één van mijn organen. En aangezien ik erg wakker was, had ik geen zin meer om naar bed te gaan. Er was al volop bedrijvigheid in ons straatje, omdat Airtime de cursisten die vandaag hun eerste vlucht gaan maken om 8 uur liet vertrekken. En da’ s altijd leuk om te zien. Tegen 8:30 uur kwam de eerste cursist met veel gegil naar beneden. En aangezien er 10 cursisten waren, hebben we tijdens ons ontbijt een leuk schouwspel meegemaakt. Helaas ontstond er al snel overontwikkeling (dreigend onweer), dus besloten we om niet te laat naar de Emberger te gaan. Op de Embergeralm was het al erg druk. Er waren zeer veel delta’ s en een aantal schermvliegers. En inderdaad, ook op de Embergeralm zag het er erg dreigend uit.
  We waren met een redelijke groep, tw. Den Vloam, Tjitske, Stamgast, Wilma R. (eergisteren gearriveerd op een dikke brommert met aanhanger > topwijf), Lieneke (LilY), Jan van B., Ger & Gerard (2 “dikke” vrienden die we kennen van vorig jaar) en Sjeeraar. Maud en Ruud waren 10 minuten eerder gestart. Na een vrij rustige vlucht (hoezo overontwikkeling?) landde iedereen veilig bij de kempiff. En aangezien de landingsrichting naar het oosten was, ben ik maar direkt na m’ n landing op m’ n knippels naar het oosten gaan zitten. M.a.w. ik had e windrichting verkeerd gezien en kon de landingssnelheid er niet uithalen. Erg jammer, want er stonden wel 50 man aan publiek.
  Na het vliegen zijn we wezen chillen. Jan en Lily zijn naar de Badesee (zwembad) gegaan, Jasper en Nathalie zijn gaan relaxen (knipoog) en Marianne en ik zijn naar buurtsuper gegaan omdat de koelkast leeg was. Deze moest dus worden bijgevuld met BIER!!!

  De afgelopen dagen hebben we overigens een paar overburen ontmoet, Peter en Max. Twee supergasten die superfanatiek met vliegen bezig zijn. En een geweldig stel. Ze lijken wel getrouwd. Beide manen worden door de overheid betaald, want Max studeerd medicijnen in Groningen en Peter beschermt burger en land. En zoals ze vliegen zal deze cursusweek wel hun laatste zijn. Ze vliegen top en krijgen ongetwijfeld hun luchtwaardigheidverklaring. Er is inmiddels een foto van Peter gemaakt. Het is de foto waar Peter op de grond ligt met iets in z’ n mond. Een foto van Max volgt.

  Vanmiddag kwam er overigens een beste storm over de kempiff. Op de landing woei het op een gegeven moment meer dan 40 km/uur. Onze villa woei bijna omver, maar met dank aan Ayke (van Airtime) en een aantal buurmannen bleef onze tent staan. Ik kon zelf niet helpen, want ik was aan het buurten op de kempiff.

  We zitten nu alweer op het terras van de kempiff lekker te nassen. Ook de moeder van Tjitske, mevrouw Leenstra, is er bij. En zoals gewoonlijk is het weer erg gezellig.
  Morgen vertrekken Jan en Lily naar huis. Marianne en ik gaan waarschijnlijk donderdag naar Westendorf, naar Marianne, Netty en Leo. Dit zijn kennisen van ons die een aantal jaren geleden geëmigreerd zijn naar Westendorf. Kijk maar eens op www.landhausambiente.at. Er komt wat minder goed weer aan, dus we pakken waarschijnlijk een hotel in Westendorf. Daarna rijden we door naar of Andelsbuch of naar Zwitserland.

  HIER die Bilder von Heute

• 12jul

  Greifenburg, de laatste 3 dagen

  Weblog 3 Comments

  Eergisteren, 10 juli
  Tiepmiep: Stamgast
  Tentje open en ja hoor! Prachtig vliegweer, er wordt mooie termiek voorspelt, dussuh dat wordt knallen!
  Iedereen gaat goedgemutst omhoog naar de Emberger en we wachten het goede moment af. En na wat geplas en kopjes koffie zijn de meeste vlieghongerige Teckels airborne!
   
  Jan en Den Vloam vliegen richting Lienz; Daniel, Jeffrey en ik proberen het richting de oostkant richting de Stagor. Iedereen kon richting de 3000m boven zeeniveau oversteken richting hun doel.
  Daniel heeft de Stagor succesvol weten te ronden en is weer op de camping geland, Jeffrey ronde de Stagor ook en startte de oversteek naar de Weissensee. Ikzelf kwam net onder de Stagortop aan en kon geen
  goede bel meer vinden en ben in Steinfeld geland. Jeffrey zag mij landen en heeft de oversteek afgebroken en is naast mij geland. Den Vloam heeft zijn pentje in Oberdrauburg geland. Van de anderen ontbreekt mij enige informatie.
  Jeffrey en ik zijn door Nathalie en Anita opgehaald en teruggebracht naar de camping. Daar zijn wij met een ijsje gaan zitten uitpuffen onder een boom (wederom weer enorm heet) terwijl Jeffrey en Anita
  de camper klaarmaken om door te reizen naar zuid Frankrijk richting het paard.  Nadat we de Opperteckel en Annie Schilder hebben uitgezwaaid, hebben we nog wat rondgelummeld en gezwommen. Daarna hebben we ons vol overgave op het avondeten gestort.
  Het lijkt er morgen wel goed uit te zien, hopen dat ‘t goed wordt!

  Gisteren, 11 juli, de dag van de finale!
  Tiepmiep: alweer Stamgast
  Met het openen van de tent blijkt dat het er weer fantastisch uitziet. Strak blauw!
  Na de reguliere handelingen (eten, wassen, opruimen, weerberichtje bekijken, koffie drinken, enz), gaan we redelijk op tijd naar boven.
  Het weerbericht vermeldt dat er een goede kans is op een behoorlijke overontwikkeling: dus rond half twaalf staat iedereen wel ergens op de Emberger. Iedereen is er redelijk snel uitgegaan en na enige tijd boven/bij de Emberger rondgevlogen te hebben ging iedereen snel achter elkaar richitng landing. Boven de Emberger begon zich namelijk al een behoorlijke bloemkoolwolk te ontwikkelen en ook elders in het dal groeiden wolken als kool. Na de landing het minste werk: het scherm inpakken met 35+ graden. Niet echt een feestje. Direct daarna is iedereen aan het middageten begonnen en hebben we de rest van de dag een beetje rondgelummeld op de camping, zijn een aantal wezen zwemmen in het meertje,
  en hebben we het weer en het landingsterrein in de gaten gehouden.
  Rond een uurtje of 4 zet de overontwikkeling echt door, en voor we het weten zitten we midden in een moezonachtige bui.
  Na twintig minuten staat een deel van de camping blank en wordt een deel van de campeerders voorzien van een prive zwembad.
  De Laffe Teckels staan op de hogere plekken en hebben weinig tot geen waterschade, dus terwijl een deel van de camping zich bezighoud met waterstaatkundige werken, frissen wij
  ons op voor de grote finale tussen Spanje en Nederland. Hier op de camping staat een grote tent die voorzien is van een groot scherm, erg gezellig!
  En dat was maar goed ook, want de wedstrijd heeft soms weinig met voetbal te maken, meer met karate, boxen, stijldansen en rugby.
  Maar goed, na de verlenging trekken we aan het kortste eind en druipen we half bezopen af richting onze tenten.

  Vandaag, 12 juli
  Tiepmiep: herhaling > Stamgast
  Tijdens het wakker worden bleek de moezonperiode er weer op te zitten en was het eerste blauw boven de grondmist te zien. Na een paar keer goed gapen voor de tent, start het gebruikelijke ritueel:
  Koffie zetten, broodjes scoren bij het restaurant, en beleg bijeen zoeken in de koelbox. In de ochtendkoelte zou tot een rustig ontbijt moeten leiden, maar helaas: De Hoekstra’s waren al druk in de weer om de laatste attributen in de C3 te proppen. Gistermiddag hebben ze hun tent al afgebroken en ze hebben vandaag geslapen in de kleine tent van Marianne en Gerard. Helaas hadden ze tijdens de moezon hun dekbed in het regenwater liggen. Om het zwaar emotionele afscheid te kunnen verwerken, hebben we ons op een bakkie troost getroost.

  Na de koffie tandjes poetsen en haartjes kammen even naar het weer gekeken. Vandaag ziet het er net zo uit als gisteren: mooie zonnige start met in de middag grote kans tot overontwikkeling.  Een goed moment om definitief plannen te maken: Den Vloam en Tjitske hebben het plan om vandaag te gaan vliegen. Ze hebben er een leuke vlucht uitgeperst, Den Vloam is zelfs geland op de startplek van de Wiessflecker. Top gedaan, Den Vloam. Technisch gezien heb je vandaag zelfs 2 vluchten gemaakt.
  Jan en Lieneke gaan eerst samen een tandemvlucht maken vanaf de Wiessflecker om vervolgens met Marianne en Gerard per trein naar Spittal te gaan voor een dagje winkelen (leuk). Nathalie en ik gaan ons storten op de touristische Gross Glockner.
   
  Na wederom een emotioneel afscheid – vandaag is werkelijk één en al emotie – zijn Nathalie en ik op weggegaan naar de hoogste berg van Oostenrijk. Het was een langere weg dan verwacht, maar uiteindelijk kunnen we tol betalen en omhoogrijden naar de gletsjer van de Gross Glockner.  Daarboven aangekomen belanden we in een volwaardig circus. Een onafzienbare rij souvenir winkels wordt afgewisseld met een parkeergarage. De weg waaraan al dit alle fraais ligt, staan uitpuilende touringsbussen met 55 plussers (ik ben mild).
  Maar goed, zolang je maar naar links blijft kijken zie je het mooie GrossGlockner massief met de bijbehorende gletsjers. De plaguettes laten duidelijk zien dat de gletsjer de afgelopen tientallen jaren behoorlijk achteruitgegaan is.
  Na een kopje koffie gedronken te hebben, zijn we weer teruggereden naar de camping in Greifenburg. Daar kwamen we de Spittal gangers weer tegen, zij hebben de dag succesvol besteed met het aanschaffen van nieuwe kleding. Jan en Gerard hebben allebei een compleet nieuwe outfit aangeschaft, een korte boxem en een mouwhemd. Gerard had een heel mooi mouwhemd, alleen zat het anti-diefstallabel er nog aan. Tja…
  Nu zitten we nog even na te genieten op het terras: morgen zien we wel wat ‘t wordt, want morgen gaan we allen bij goed weer weer vliegen!
  Morgen is de laatste dag van Jan en Lieneke en waarschijnlijk ook van Marianne en Gerard. Ze wachten nog even af wat de weersverwachtingen zijn. 

  Klik HIER voor de foto’s van de afgelopen 3 dagen.

« Previous Entries   Next Entries »