• 12jun

  Lac de serre dinges Versus Hooghalen

  Weblog 19 Comments

  

  

  

  
  

  

  

  

  
  

  Vandaag ben ik, Nathalie, de typgeit, want de rest is te moe (door de vele en lange vluchten). Het was een top lierdag in Hooghalen. Vanmorgen hebben Jasper en ik (de harteloos achtergelaten) Annie opgehaald in Oldeholtpade en na een heerlijk bakkie leut zijn wij naar Hooghalen gereden. Daar aangekomen troffen we al een gezellige drukte aan. Gerard draaide naast zijn vluchten ook nog veel diensten aan de lier en Jan was tussen zijn vluchten door druk met het wegstarten van de piloten. Theo heeft zich de hele dag (tussen zijn eigen vluchten en zijn tandemvluchten door) nuttig gemaakt als hulpinstructeur/startleider.

  Jasper was al een aantal dagen ontroostbaar, omdat een aantal van zijn vriendjes zo nodig moesten gaan vliegen in Lac de tralala zonder hem. Bij elke navraag van dit feit, kwamen er  reacties als “collaborateurs” en “mooi weer vliegers”. Maar vandaag heeft hij zowaar zijn goede bui weer terug. Al gauw bleek dat Jasper volop genoot van de rijke natuur op deze mooie dag(zie foto van Jasper in het gras omringd door de alom bekende parabunny’s).  Jan en Jasper raakte niet uitgepraat over het feit dat hun plannetje gelukt was de  aandacht van de parabunny’s maar slechts in tweeën te hoeven delen (zie foto van Jan in de bus omringd door de alom bekende parabunny’s).

  Een veelgehoorde reactie op het veld was vandaag: “Het thuisblijven is zo slecht nog niet” en “eindelijk eens vliegen op niveau” en “waarom een eind rijden als je hier beter kan vliegen?”, want er zijn veel lange, mooie vluchten gemaakt (o.a. door de thermiekduivel Jasper, maar ook de rest heeft ruimschoots van het luchtruim genoten).

  Weliswaar waren de parabunny’s niet helemaal compleet, maar de bunny’s die er waren genoten van hun welverdiende rust, nu de helft van de Teckelroedel in Lac de tralala zit J. Dit is wel te zien aan de foto waarop de dames heerlijk in het gras liggen te genieten van de zon.

  Ook de verrichtingen van de lierman Gerard zijn in een indrukwekkende fotosessie vastgelegd. Het was zo druk dat de beste man tijdens het bedienen van de lier zijn aangereikte eten en drinken moest nuttigen.

  Na het lieren vond Gerard zelfs nog even tijd om te stunten (zie filmpje). De eerste stunt van Gerard staat helaas niet op beeld. Dat was een fenomenale actie van voordringen…. Gerard was geland en kon zijn scherm nog lang genoeg in de lucht houden om al lopend met zijn scherm de al reeds paraat staande Jasper te passeren om zo de lierkabel in te pikken en meteen weer te vertrekken. De verbaasde Jasper kon hem alleen nog maar naroepen met: “Daar hebben we in Lelystad een naam voor… VERRAAD”.  Helaas is daar geen beeldmateriaal van. Wel is er een filmpje waarop deze actie van Gerard nogmaals te zien is, maar dan zonder voordringen.

  Na 62 vluchten (en dat is het precieze cijfer van het clipboard van Geert himself) werd het eindelijk tijd om te gaan eten. Na bier, eten, nog eens bier, en koffie werd het tijd om afscheid te nemen en was de unanieme conclusie: “Het was weer eens een top dag en zo lekker dichtbij ook”.

  Na het eten hebben we Annie weer zielsalleen achtergelaten in Oldeholtpade, wel werd enige troost gegeven door een 6-tal katten die mauwend om eten verlegen zaten. Na een laatste bakkie koffie is de Fabia gestart en zijn we in de late schemering vertrokken naar Lelystad.

  Toch nog een beetje jaloers op onze mannen daar in Lac de Serre Ponçon hebben we elkaar vandaag extra getroost en kunnen we terugkijken op toch echt een leuke, gezellige, mooie vliegdag.

  Klik hier voor de foto’s en hier voor de directe Joetjoep-link van het filmpje van stuntman Gerard.

• 12jun

  Zonder eten naar bed…

  Weblog 7 Comments

  Zoals gezegd ging ik gisteravond als laatste naar bedde, en nog gelukkiger had ik van die herriestoppers bij me (schuimplastic oordoppies) want onze franse vrienden schuin tegenover ons maakte ontzettende tering herrie, en bovendien hebben ze er één bij zitten die Jilles de la Tourette heeft, want iedere 2 minuten komt er een enorme schreeuw uitzetten… Dat doet ie ook as ie zit te kakken, dus we denken écht dattie Tourette heeft…

  Afijn, zo tussen 8 en 9 kwam iedereen uit de tent zetten, en hebben we heerlijk ontbeten in het zonnetje.

  Voordat we verder gaan hebben we even een quiz voor Tes… Tjitske: vraag even wat ze voor dier herkent in de foto hieronder; en als ze het weet moet je er op klikken. Dan zie je wat voor beest het is. (de naam van de foto geeft het antwoord)

  

  wat voor beest zie je er in?

  Het plan was om vanmorgen vanaf het platteau St. Jean Monclar te starten, want dat is een mooie ochtendplek. We zijn met 2 auto’s naar de landing gereden om die effe te checken, en daarna met 1 auto naar St. Jean, want daar is de lift… Daar aangekomen stond de lift stil, en het blijkt dat ie pas eind Juni los gaat… Bummer! Nou ja, toen hebben we maar wat boodschappen gedaan in de lokale 8a’8 en zijn toen weer naar de kempif terug gegaan. Daar hebben we de koelkist volgepropt met Kronenbourg biertjes, en zijn we naar St. Vincent getogen. Het begon al best thermisch te worden, dus het zou gauw gaan gebeuren. Na wat koffie, tosti’s en baguette kebap (waar volgens Cindy veul te weinig vlees op zat, dus der kwam nog een lading vlees na) zijn we ons gaan klaar maken. Ik ben ook nog even op het dak van het hotel geklommen, want de windzak zat al 2 dagen inmekaar gedraaid, en dat is heel hinderlijk voor de piloten.

  Marc ging als eerste; toen Daniël, en toen Jan. Vervolgens was Jorden aan de beurt, maar na een afgebroken start ging hij weer even z’n lijnen sorteren, en toen ie daarmee klaar was, zat Daan al weer in de landing… De wolk boven Dormillouse begon wel heul erg snel groter- en donkerder te worden, dus Daan was verstandig… Jorden besloot toen uiteraard ook maar om niet meer te starten, en ik was als filmer en fotograaf natuurlijk ook de klos hierdoor… Jan en Marc landden ook als spoedig daarna.

  De boel is ingepakt en we zijn toen weer naar het terras van Volantis gegaan. Ik had nog niet gegeten, dus ik heb me aan de “Hamburger Volantis” gewaagt met ui, salade, spek, ei en kaas en super vlees…. En ik moet zeggen dat dit de allerlekkerste hamburger was die ik in m’n hele leven gegeten heb… Héérlijk! Het witbier smaakte ook weer hééééérlijk!

  Uiteraard was Cindy er ook, en we hebben even van de gelegenheid gebruik gemaakt, om het hotel (en dan vooral de uitbaters) het kwaliteits predikaat “Laffe Teckel Approved” te geven… Alles wat je daar eet is echt verrukkelijk! Bart is een topkok! Tijdens deze ceremonie is de LT sticker uitgereikt, die door Cindy inmiddelijk op het raam geplakt werdt! Super!

  De overontwikkeling werdt steeds erger, en we hebben zelfs wat spetters gehad. We zijn toen even gaan wandelen naar het fort en hebben daar leuke plaatjes geschoten en wilde tijm geplukt. Eenmaal terug bij Volantis hebben we besloten om niet te wachten op een eventuele avondvlucht, en terug te gaan naar de kempif. Daar hebben we nog wat meer witbier en kronenbourg bier en rode wijn genuttigd. Inmiddels was de zon ook weer gaan schijnen en hebben we lekker foto’s en filmpjes gekeken.

  Jan stelde rond 20:00 uur voor om wat te gaan eten bij het restaurant, maar eigenlijk had niemand honger. Jan wou wel wat eten dus die is eieren gaan bakken (met kaas en verse tijm) en toen hadden sommige mensen onder ons ineens wel honger 😉

  Nu zitten we gezellig filmpjes te bekijken van Marc die hier in de winter van 2009 ook gevlogen heeft.

  HIER de foto’s van vandaag.

• 11jun

  De eerste HEULE lange dag…

  Weblog 2 Comments

  Nou… Zitten we dan… Op het terras van het restaurant van kempif Le Lac in St. Vincent om 19:30. Doodmoe maar HEUL voldaan!

  Gisteravond om 19:30 kwamen Jan, Marc bij mij in Olpae, en even later arriveerde Jorden ook. We hebben even gezellig koffie gedronken en met heel veel moeite mijn rotzooi in de auto van Jorden gepropt. Na de koffie hebben we Annie een dikke tûût gegeven en zijn we richting Zwolle/Apeldoorn gereden…want we moeten Danïel ophalen… Jawel, Daan heeft op het laatste moment besloten mee te gaan. Gezellig!

  Judith en haar Pa hebben Daan even gebracht bij de carpool, en om een uur of half 9 reden we weg. Lang verhaal nog langer: De reis verliep uitstekend, en de wegen in Franrijk waren uitgestorven. Heerlijk. Jorden en ik hebben Daan,Jan en Marc al in Luik afgeschud, en we hebben ze tot aan de kempiff niet meer gezien. Om een uur of 9 kwamen we met skitterrond weer aan bij kempiff Lou Pibou, maar daar troffen we een uitgestrven leegte aan… Het gras stond 1 meter hoog, en er was helemaal niemand. We hebben even gewacht tot de rest ook gearriveerd was, en toen zijn we maar verder naar het meer gereden naar kempiff  “Le Lac”aan het meer. Deze was wel open en erg rustig. We hebben een mooi stekkie uitgezocht met uitzicht op het meer, en hebben alle tenten opgezet.

  Later bleek dat Lou Pibou vandaag zou open gaan, en toen we later omhoog reden waren ze druk ant gras maaien. Nadat we de boel opgezet hebben hebben we even wat brood gegeten, en zijn de de landing gaan bekijken in het bos. Daar is een stuk weiland vrijgemaakt van bomen, en daar kun je landen als je mocht uitzakken. Daarna hebben we de vliegspullen in de auto gegooid en zijn we naar de startplek bij Volantis gegaan. We hebben de nieuwkomers even uitgelegd wat de do’s en dont’s zijn en zijn toen aan de koffie gegaan op het terras van Volantis. Daarna nog wat cola en Goulash er in gegooid, en toen zijn we de vliegspullen gaan pakken en zijn we naar de startende piloten gaan kijken. Na een stief uurtje kregen Marc, Jan en ik vliegjeuk, want iedereen bleef boven.. Dus we hebben de boel uitgepakt en gefieldpacked zijn we naar de start gegaan, waar we al vlot wegstartten.

  Het ging prima omhoog en al gauw zaten we een paar honderd meter boven de start. Het was af en toe best pittig en na uur vond ik het welletjes. Ik had 4 pogingen nodig om te toplanden, want iedere keer schoot ik weer omhoog. De laatste keer trok ik net voor het veld oren, maar tegelijk kwam ik in een sinkgebied, en daardoor had ik meer sink dan verwacht, en nam ik met m’n benen nog een paar takken mee van een boom, en maakte ik een soort pirouette met enkele schroef… (moeilijkheidsgraad een 9; uitvoering een 8 ) Gelukkig heb ik een superscherm die me keurig opving en met op het gras neerzette…

  Jan was al eerder klaar met vliegen, want het ging best hard omhoog en hij wou het niet te bont maken na een hele nacht autorijden, dus hij heeft een keurige toplanding gemaakt en zijn dag kon niet meer stuk. Marc liet even zien hoe je ook met één oor kan landen zodat je meer te vertellen hebt qua sturen en toch goed daalt.

  Uiteraard wilde we deze superdag vieren met een heerlijk witbiertje bij Volantis (Het hotel-restaurant praktisch óp de startplek) dus hebben we genoten in het zonnetje en zijn we vertroeteld Cindy. Cindy en Bart zijn de nieuwe uitbaters van Volantis, en Cindy is voor de Laffe Teckels in Frankrijk wat Marina voor ons betekend in Greifenburg, Oostenrijk… Top!

  Aan het eind van de middag zijn we weer naar de kempif gegaan en hebben ons even opgerist en gedouched, en toen zijn we naar de pizzeria/restaurant van de kempif gegaan, en hebben ons tegoed gedaan aan Pizza.

  Het is nu 21:30 als ik dit tiep, en ik zit nog als enige buiten… De rest ligt al een half uur te maffen! (En Jorden hoor ik snurken as eenwalrus in paringstijd 😉 )

  HIER de foto’s van vandaag.

« Previous Entries   Next Entries »