Tjits tiept:

Het zal de onrust wel zijn, maar ruim voor de afgesproken tijd zat ik in de C8 richting Oldeholtpade. Familie Griffioen had Jasper en Daniel onderdak aangeboden. Ik kwam de mannen dan ook fris en fruitig tegen. Ahum,  voor zover mogelijk na nachtelijk vuurkorf hangen en sterren kijken. Voor 4 uur zaten we na een zoen van Anita in de auto.

Ik zal niet te veel aandacht aan de reis besteden: saai, lang en hier en daar een file.

Vanaf de Italiaanse grens kwam er steeds meer leven in de auto, en keken we allemaal weer wakker het raam uit. Het uitzicht werd steeds mooier. Eenmaal echt in de Dolomieten heb ik echt mijn ogen uitgekeken. Ik ben ooit eens in de Dolomiti di Brenta geweest, en had die verwachting. Die mooie ruige toppen zijn inderdaad hetzelfde, maar het is zoveel grootser en ruimer. Ik stond echt met mijn mond open en met knikkende knieën te kijken naar al de schermen die ski-high in de lucht hingen. Er hing zelfs een complete zwerm boven de Marmolada. O, jee en morgen vlieg ik hier zelf tussen. Ik voelde me echt overweldigd en heel klein. De zenuwen als voor de eerste vlucht van het seizoen, hebben zich alvast in mijn lijf gezet.

Na een stop op de pas de Sella zijn we om kwart over 5 zijn in het hotel aangekomen. We hebben snel de kamers opgezocht zijn snel op het terras gaan zitten. Ook hier hebben ze lekkere witbiertjes. Overigens stond Pieter ons al op te wachten. Onder het genot van de biertjes hebben we alvast geboomd over de beste plek voor De Laffe Teckel-vlag.

De rest van de groep (in de busjes van Airtime) kwam na zessen aan. We hebben nu net een zeer goed vullend 4 gangen diner achter de kiezen. Tip bestel geen fruit als toetje, tenzij je fruit voor morgen wilt. Geen bakje met heerlijke stukjes divers fruit, nee gewoon een appel en een perzik. Op dit moment zitten we in de bar. De pokerset van Daniel ligt op tafel en het gokken kan beginnen. Dit doet vermoeden dat het bij sommige reisgenoten later gaat worden, dan bij andere.

De foto’s van de dag staan hier.