Er zijn nog Laffe Teckels in Nederland, al zijn het er niet veel. Maar ook deze achtergelaten Teckels maken ook e.e.a. mee en deze avonturen willen we natuurlijk graag met jullie delen.

Vandaag is het Koninginnedag. Een goede reden om alles en iedereen te ontvluchten, behalve een prachtige groene weide ergens in Drenthe. Al vroeg gaat de wekker en nog half slapend ga ik naar beneden om het koffieapparaat aan te zetten. Want we gaan lieren!!! Dus snel broodjes smeren, de koffie in de isoleerfles doen, de pakzak in de auto en niet te vergeten: ZONNEBRANDCRÈME opsmeren. Want het wordt prachtig zonnig weer ( ja ja, in Greifenburg is het warmer, ik weet het).

Hooghalen
We zijn vandaag met een klein groepje. Hoe zou dat toch kunnen? We beginnen om 10:00 uur, want de verwachting is dat de wind gaat aantrekken. Dus snel gaat de eerste, Siebren, klaar staan. Na een prima start blijft hij toch lekker dobberen boven de boerderij. Na zo’ n 20 minuten land hij weer. En het is nog geen 12 uur, dit belooft veel goeds.
Er is een nieuw scherm, de Mojo 4. Deze zit nog in de verpakking en ik besluit deze te gaan invliegen. Inmiddels is de wind al behoorlijk toegenomen en staat bij 90° cross. Maar na een prima start bereik ik een hoogte van 330 meter. Even het scherm aanvoelen en dan uittesten…. en goedgekeurd.

Iedereen vliegt de hele dag lekker door, maar tegen 15:00 uur wordt de wind toch te hard en besluiten we te stoppen. Snel de boel inpakken en dan naar het Wapen van Schotland. Het terras zit bomvol, maar met wat geboer en gescheet kiezen al snel 2 fossielen het hazenpad en hebben we een tafeltje veroverd. Het witbier smaakt weer eens prima. We hebben nog wat poep- en kotspraat (details aanvragen per e-mail) gehad, wat erg op de lachspieren werkte. Ik heb 2 solo- en 2 duovluchten gemaakt, dus al met al was het een geslaagde dag. Het volgende weekend gaat PNN voor 2 weken naar Frankrijk, dus zal het lieren wel even op een laag pitje komen te staan. Maar eerst maar eens op de fiets naar Polen…

De foto’ s van vandaag

Cheerio,
Sjeeraar

Oranje in Oostenrijk

Tjitske heeft inspiratie:

Vanmorgen toen ik de tent uit kwam, scheen het zonnetje vrolijk. Nog voordat het ontbijt gereed stond, kon de trui echter al weer aan. De eerder voorspelde super-vliegdag zat er niet in, de bewolking bleef nl hangen.  Desondanks stond iedereen al vroeg present voor een vluchtje van de Wiesflecker (500 m). De cursisten waren net uitgevlogen. Helaas hebben we daardoor de vlucht van Judith net gemist.

Wat zal ik zeggen over dat eerste vluchtje: het was lekker rustig in de lucht en iedereen was al snel weer op de landing om met een zuidwindje te landen. Gelukkig hadden we juist nog tijdens het ontbijt het circuit voor zuid-wind doorgenomen: linksom. Voor sommige mensen – ik noem geen namen omdat het over mezelf gaat – was het nog moeilijk om deze recent opgefriste theorie goed in de praktijk te brengen. Laat ik het daar maar op houden.

Na een rustige koffiepauze op het kampement, die naadloos overging in een luie lunch, was het Dirk die toch weer het 10 minuten signaal gaf. Er was snel een busje gevuld en we zijn naar de Wasserteuer gereden.  Jan de Man had het volgende busje en kwam als enige op de Wiesflecker terecht.

De mannen hebben snel uitgepakt en zijn vlot weggegaan. Jeffrey was als eerste weg en kon de camping nog goed halen. Bij Jordan en Dirk ging het ook nog goed, maar Jasper had te stevige tegenwind te pakken en is net aan de andere kant van de heg geland. Toen bleven er nog 4 meiden over: Lieneke, Anita, Pieter en ikzelf. Dat leidde tot druk radio contact over de buien bij Lienz en Greifenburg en gesprekken over rotor theorien, landingsveldkeuzes en startvolgorden.

Uiteindelijk zijn Pieter en Lieneke er als eerste eruit gegaan. En inderdaad na een mooie start en heel veel zink, konden ze in een streep naar Steinfeld. Na de goede berichten hebben Anita en ik ons als laatste gereed gemaakt. Ik had de eer om er als laatste uit te gaan. Het rommelde inderdaad flink toen ik de luwte van de startplek Wasserteuer uit vloog. Hobbel, hobbel, even omlaag en omhoog, geritsel in het scherm, en heel veel zink. Dus ook snel naar Steinfeld en met de neus in de wind af-lussend. Ik voelde me best trots op mezelf,  en wij meiden. Jeffrey kwam ons ophalen en heeft nog even een filmpje gemaakt. Deze staat nu op zijn faceboek. Tot slot heeft Pieter het feest compleet gemaakt door ons te trakteren op een ijsje.

Het avondprogramma ziet er weer heel aantrekkelijk uit. Met als variatie op het thema: oranjebitter. Ook hier in Oostenrijk denken wij nl aan de koningin. Bijna iedereen heeft wel een oranje element in zijn outfit opgenomen. En Judith heeft op heerlijke oranje koeken getrakteerd.