Oranje in Oostenrijk
Tjitske heeft inspiratie:
Vanmorgen toen ik de tent uit kwam, scheen het zonnetje vrolijk. Nog voordat het ontbijt gereed stond, kon de trui echter al weer aan. De eerder voorspelde super-vliegdag zat er niet in, de bewolking bleef nl hangen. Desondanks stond iedereen al vroeg present voor een vluchtje van de Wiesflecker (500 m). De cursisten waren net uitgevlogen. Helaas hebben we daardoor de vlucht van Judith net gemist.
Wat zal ik zeggen over dat eerste vluchtje: het was lekker rustig in de lucht en iedereen was al snel weer op de landing om met een zuidwindje te landen. Gelukkig hadden we juist nog tijdens het ontbijt het circuit voor zuid-wind doorgenomen: linksom. Voor sommige mensen – ik noem geen namen omdat het over mezelf gaat – was het nog moeilijk om deze recent opgefriste theorie goed in de praktijk te brengen. Laat ik het daar maar op houden.
Na een rustige koffiepauze op het kampement, die naadloos overging in een luie lunch, was het Dirk die toch weer het 10 minuten signaal gaf. Er was snel een busje gevuld en we zijn naar de Wasserteuer gereden. Jan de Man had het volgende busje en kwam als enige op de Wiesflecker terecht.
De mannen hebben snel uitgepakt en zijn vlot weggegaan. Jeffrey was als eerste weg en kon de camping nog goed halen. Bij Jordan en Dirk ging het ook nog goed, maar Jasper had te stevige tegenwind te pakken en is net aan de andere kant van de heg geland. Toen bleven er nog 4 meiden over: Lieneke, Anita, Pieter en ikzelf. Dat leidde tot druk radio contact over de buien bij Lienz en Greifenburg en gesprekken over rotor theorien, landingsveldkeuzes en startvolgorden.
Uiteindelijk zijn Pieter en Lieneke er als eerste eruit gegaan. En inderdaad na een mooie start en heel veel zink, konden ze in een streep naar Steinfeld. Na de goede berichten hebben Anita en ik ons als laatste gereed gemaakt. Ik had de eer om er als laatste uit te gaan. Het rommelde inderdaad flink toen ik de luwte van de startplek Wasserteuer uit vloog. Hobbel, hobbel, even omlaag en omhoog, geritsel in het scherm, en heel veel zink. Dus ook snel naar Steinfeld en met de neus in de wind af-lussend. Ik voelde me best trots op mezelf, en wij meiden. Jeffrey kwam ons ophalen en heeft nog even een filmpje gemaakt. Deze staat nu op zijn faceboek. Tot slot heeft Pieter het feest compleet gemaakt door ons te trakteren op een ijsje.
Het avondprogramma ziet er weer heel aantrekkelijk uit. Met als variatie op het thema: oranjebitter. Ook hier in Oostenrijk denken wij nl aan de koningin. Bijna iedereen heeft wel een oranje element in zijn outfit opgenomen. En Judith heeft op heerlijke oranje koeken getrakteerd.
april 30th, 2012 at 20:37
Zo, Pieter. Gefeliciteerd! Lees dat je nu officieel tot de meidengroep behoort!