Annie heeft een schaafwond

Annie is typert:
We zijn net terug van het wandelenen het is bijna half 6. Ik hoor vanmorgen Jef nog zo zeggen: “ik wil niet te veel klimmen hoor”… Afijn, vanochtend het normale ritueel, ontbijten, flesjes vullen, spullen pakken, etc. Het was nog bewolkt, maar ik had goede hoop dat het net zoals gister, nog zonnig zou worden.

De route ging langs de mooie leien wand naar boven richting de Italiaanse grens. Het is de  brede kloof richting zuid waar we ook het uitzicht op hebben. Op de wandelkaart gaat er geen pad door, maar we hadden al eerder gezien dat er wel een pad was, alleen wisten we niet hoever deze doorging. Het eerste stuk ging heel goed, was heel mooi om zo vlakbij die imposante wand te lopen. Hij is van leisteen en je ziet nog goed dat het vroeger zeebodem is geweest. Ook waren er een aantal hele mooie watervallen die via de wand naar beneden kwamen.

We gingen steeds verder omhoog, het pad steeds moeilijker en de bewolking steeds dikker. Ook steeds meer riviertjes die we moesten oversteken en dit was af en toe best pittig. Jef wou over de rand kijken want daar was ook de gletsjer ergens, maar toen we op cloudbase waren en geen zicht meer hadden, vroegen we ons af als het niet verstandig was om terug te gaan…. Ik zag op de kaart dat er ook een pad ging verder over de rand.  Ook zagen we iets wat op een pad leek, schuin omhoog lopen, wat ons ook wel goed leek. De kaart erbij, en het leek dat we er op dat we misschien het goede pad konden vinden.  We moesten wel 5 riviertjes oversteken en het was lastig lopen met al die (losliggende) keien…… Afijn, het moest een keer gebeuren, dat ik bij het passeren van een rivier misstapte, nou ja, uitgleed en belande bijna languit in de rivier. Resultaat: broek, sokken, schoenen drijfnat en mijn scheenbeen geschaafd en een bult op de knie. Maar goed, niet zeuren maar doorgaan. De steile helling op naar dat zogenaamde pad, wat dus geen pad was, maar wat grond wat verschoven was…. toch door en we kwamen boven op de richel, maar het pad van de kaart was niet te vinden, we moesten dan nog een kam over. Inmiddels regende het en was het zicht heel slecht. Mijn been deed zeer, het weer was nog steeds niet goed (bewolkt en mist) en mijn gevoel was heel onbestendig. Je verkijkt je gauw op de afstand in de bergen, dus we besloten verstandig om toch maar terug te gaan.

De terugweg ging redelijk goed, af en toe heel lastig om al die riviertjes over te steken, want die stromen toch heel snel en wild. Aan het eind van de route viel Jef nog op zijn knie, omdat er een kei los lag…… Gelukkig zijn we met wat kleine “ongevalletjes” weer heelhuids veilig op de camping teruggekomen.

Tja, achteraf hadden we dit niet verwacht, het was een hele mooie tocht, maar er valt niet te spotten met het weer en de ruige natuur. O ja, Jef heeft nog een Gems gezien en op de terugweg zagen we nog een Mormeltier (ofte wel een bergmarmot) en een heule tamme Eekhoorn…

Eek (da's der een van Hoorn)

Morgen vertrekken we weer, een stuk richting het oosten. Het plan is om naar het Gomsdal in Wallis te rijden. Naar het plaatsje Reckingen, daar is volgens pa en ma Heida een hele mooie camping. We zullen zien. Doeiiiiiiii

HIER weer de plaogies…