• 05jul

  Toch nog een daggie gebleven: topwandeling!

  Weblog 1 Comment
  

  Annie en Stefke in de lift

  Annie is vandaag aan het woord:
  Vanmorgen stonden we op met stralend mooi weer. Het plan was om te vertrekken, maar we gingen twijfelen… Het was te mooi weer om de hele dag in de auto te zitten, en de berichten waren ongeveer gelijk aan die van woensdag, tja dus vliegen was ook een hele kleine kans. Het weer was te instabiel, met grote kans op snelle overontwikkeling, dus dat was ook geen optie. We besloten om toch nog een dag te blijven en van het mooie weer te genieten.

  Ik had nog een hele mooie wandeling gezien, dus die hebben we gedaan. We zijn eerste met de bus van 11 uur naar Faschina gegaan (1450mtr) en daar de stoeltjeslift gepakt naar 1850mtr.  Vanuit daar zijn we gaan klimmen naar 2000 meter om over kam te komen. Dit was wel even zweten in de zon, maar het was een fantastisch uitzicht. Toen we op de kam stonden, keken we in een kom wat heel ongerept was. Heel ver in het dal zag je de gemzen lopen. Het plan was, om vanuit daaruit naar Sonntag te lopen, via Fatnella alp en fontanella. Het was een hele steile afdaling, af en toe was het pad niet te vinden, we liepen in een hele grote kom en je voelde je heel nietig. Af en toe hoorde je een stenen vallen, dit kwam omdat de gemsen over hele velden van stenen liepen. De afdaling was heel erg mooi en langzamerhand werd het pad steeds duidelijker. Toen we de kom uitliepen en over een stenen pad liepen hoorden we een schel gefluit, we zagen de ‘mormeltieren” bij hun hol zitten op twee verschillende plekken. Met de verrekijker kon ik ze heel goed bekijken. Ze zijn net iets groter dan een kat en heel wollig in het haar.

  

  Turbo-cavia's

  Het pad verder was af en toe best lastig, heel veel stenen en je kon zien dat er afgelopen winter heel veel sneeuw was gevallen, vele struiken/boompjes waren omgevallen en stukken van het pad weggeslagen. We kregen het idee, dat er nog weinig mensen langs waren geweest. Verder was het best een lange route, de totale afdaling was 1100 meter, Jef had aan het eind best last van zijn enkel, maar hij hield zich kranig en zeurde niet. (noot jeffrey:nou ja een beetje dan)

  Rond een uur of half 5 kwamen we in Sonntag aan, we moesten nog even pinnen, omdat we de camping morgen contant moeten betalen. We hebben nog even een ijsje gegeten en verder was het wachten op de bus naar Raggel Plazera (de camping). De bus ging later dan verwacht, maar rond half 6 waren we weer terug op de camping. Het was boven verwachting nog heel lekker weer, dus hebben we nog heerlijk in de zon gezeten met een biertje en wijntje. Om ons heen zag je steeds meer cumulus wolken ontstaan, dit was een heel mooi gezicht. We hebben nog even onze vakantie geëvalueerd, want morgen gaan we toch echt naar huis….

  Het is nu half 8 en Jef is bezig met pasta aan het maken, de zon is weg en er is steeds meer bewolking, het waait heel hard en in de verte onweert het hevig. Het lijkt erop dat wij er geen last van krijgen, maar tja, in de bergen weet je het maar nooit…. Doeiiiii

  HIER weer veul mooie plaogies.

• 04jul

  Naar Laguz-Alpe

  Weblog No Comments
  

  Stefke doet Jan Klaassen en Katrein veur Annie

  Stefke doet verslag:
  Vanmorgen stonden we op met stralende zon en blauwe lucht! Dat hadden we niet verwacht, want de weersvoorspelling was matig vandaag… Een kadootje! het was lekker warm en we hebben heerlijk ontbeten in de zon.

  Vandaag gaan we lopen naar Marul, en pakken daar om 13:00 de bus naar het eind van het dal, naar Laguz-alpe. We kunnen  dus rustig aan doen, want je bent in 25 minuten lopen in Marul. We hebben lekker wat geluierd, gelezen, en in de zon gelegen. Ook hebben we met verbazing gekeken hoe een nederlands gezin de boel aan het opbreken was, en vroegen ons af hoe ze al die enorme bende in een vrij kleine auto kregen, inclusief een enorme tent, twee kinderen, en 4 fietsen… Maar na een hele morgen zwoegen zat het er dan toch in, en reden ze met de wielen ver in de wielkasten de kempif af. Dat ze dat nog vakantie noemen 🙁

  Net na twaalven vertrokken wij richting Marul, en kwamen daar ruim op tijd aan. We hebben daar nog een stief half uurtje gewacht, en toen konden we in de bus stappen. Hij doet er een half uur over om naar het eind van het dal te rijden, omdat het een enorme bus is, en het weggetje behoorlijk smal, dus hij rijd vrij langzaam. Eenmaal aangekomen op het eindstation zijn we begonnen aan de bovenlangse terugreis te voet. Het was een schitterende wandeling op 1500-1600 meter hoogte op de flanken van de bergen helemaal tot bovenaan Marul. Al met al hebben we zo’n 16 kilometer gelopen (inclusief van-en-naar de kempif). Onderweg nog een klein buitje op ons dak gekregen, maar gelukkig waren we goed voorbereid en hadden we regenjasjes bij ons. Voor de rest was het lekker weer en warm. Het was eigenlijk wel de mooiste wandeling van de vakantie, en onverwacht lekker weer.

  

  Mooie pukkel!

  In Marul hebben we nog wat boodschapjes gedaan en een ijsje gescoord, en zijn toen teruggelopen naar de kempif. Het begon inmiddels behoorlijk donker te worden en achter ons onweerde het al. Ook boven het dal van de kempif was het al dichtgetrokken en rommelde het… We zijn droog aangekomen, maar we waren net op tijd weer terug, want al gauw begon het te regenen met af en toen een donderslag. Het biertje, rode wijn en droge worst hebben we in de kempert moeten nuttigen. Daarna ik douchen en eten koken en ik heb mijn kippetje getrakteerd op aardappels, sperziebonen, en gemarineerde hamlappen van de Adeg, en die waren héérlijk! Toetjes er achteraan (yoghurt met chocolade en cocos en yogurt met Mango/Sinasappel) en het diner zat er weer in 🙂

  Nou is de afwas gedaan; Annie is gedouched, koffie en thee is gezet, dus laat de avond maar beginnen! Verrek! het is al 22:00 uur! Nou ja, dan wordt het maar wat later…

  Morgen gaan we deze kempif verlaten en reizen we een stuk noordwaarts. Het plan is om via Bezau en Andelsbuch te reizen, zodat Annie die vliegstek even kan zien, en wellicht – als het weer het toelaat – gaan we nog een vluchtje maken. Daarna rijden we zo ver als we zin hebben Duitsland in en zoeken daar ergens een kempif. Morgen meer!

  Ploagies van vandoage vinnoe HIER.

• 03jul

  Raad eens wat: we hebben gewandeld!

  Weblog 2 Comments
  

  Effe een klif-hengert veur het verhaal 😉

  Annie is vandaag de weblog-sjaak…

  Vanmorgen gingen bij mij om 9 uur de luikjes open. Ik wist het meteen weer: ik zou brood gaan halen op de fiets in Raggal.  Het was droog, maar de bergen zaten helemaal in de bewolking, het was dan ook enorm vochtig. Dus ben ik na een klein half uurtje (Jef lag nog te pitten) op de fiets gestapt. Het eerste stuk ging makkelijk, naar beneden, maar na de brug ging het best steil omhoog en er kwam geen eind aan. Het was enorm zweten en na ruim 20 minuten kwam ik aan in Raggal. Het is een beetje een “doods” dorp, dus ik ging twijfelen of er wel wat te krijgen was. Het centrum was bij de kerk, dus nog weer een steil stuk omhoog ploeteren…. Gelukkig was daar een klein bakkertje en heb daar 8 semmeln en 2 croissants gehaald. Terug was geen probleem 😉 alleen het laatste stukje nog omhoog, om 10 uur stond ik zwetend en best moe weer bij de camper…. Dit keer niet meer vergeten om het brood te bestellen, want één keer dit s’morgens, vind ik genoeg. Het ontbijt smaakte des te lekkerder, dat dan weer wel.

  

  Annie = braaf

  

  Toch nie-zo-braaf-nie

  Rond 12 uur zijn we gaan lopen, naar de oudste brug van Vorarlberg. Dit is een heel oude houten brug die stamt uit het eind van de 18e eeuw, voorzien een dak, en overspant een bergriviertje. Vroeger was dit paadje de hoofdweg door het dal en werd belopen door allerlei mensen: handelsreizigers, boeren, burgers, en militairen. Hierna verder richting de rivier de Lutz, richting het dorpje Blond. Het werd steeds broeieriger weer en de zon kwam er lekker door. Alweer hadden we spijt van de lange broek… Ik zeg: voortaan altijd de korte broek mee in de rugzak!

  Eenmaal bij de rivier de Lutz was daar een soort stuwdam met blauw-groen water, heel apart. Daarna weer aan de andere kant van de rivier richting Garsella, dit was een hele mooie route, beetje klimmen dan weer dalen. En het bleef maar mooi weer, wat troffen we het toch, want de voorspelling was niet al te best! Vanaf Garsella weer stuk omhoog naar de camping, hier kwamen we tegen half 5 aan. En inmiddels was het weer een stuk minder geworden, geen zon meer en harde wind, heel jammer.

  We hebben nog een uurtje achter de camper gezeten met een biertje en een wijntje. Hierna is Jef fusili gaan koken en ik ben gaan douchen. We hebben heerlijk gegeten in de camper, want het waaide weer behoorlijk met miezerige regen. Morgen gaan we met de bus naar het eind van het Marul-dal en terug lopen, paar dagen geleden zijn we hier ook geweest, maar alleen maar het eerste stukje gezien.  Het achterste stuk dal schijnt ook heel erg mooi te zijn. We zullen zien!

  HIER weer een zooitje foto’s.

« Previous Entries   Next Entries »