Panorama Hahnkögel

Dit keer schrijft Anita het verhaal:
Na een koude nacht, was het vanmorgen opstaan met een strak blauwe hemel! We hebben lekker in de zon ontbeten en nadat we alles in de rugzakken hadden gedaan, vertrokken we iets na 11 uur. Gisteren had ik al bedacht waar we naar toe zouden gaan. Ik had van de campingeigenaar een hele mooie kaart gekregen (!). De bedoeling was via de Hahlkogelhuttte (800 meter klimmen), dan over de hei naar achteren (nog eens 300 meter omhoog), afdalen naar de Polleshutte en dan via een grindweg nog ruim 500 meter afdalen terug naar de camping. Dus ongeveer 1100 meter klimmen en dalen!!!

Dat klimmen naar de Halhkogelhutte ging zeer voorspoedig We konden merken dat we al wat meters “in de benen” hadden. Het was een hele steile klim door het bos heen. Na ruim 2 uurtjes stonden we bij de Hahlkogelhutte. Prachtig uitzicht over het dal en ook op de berg: de Hahlkogel. De hutte was helaas dicht; van Gea en Peter hadden we gehoord dat ze je hier graag aan de schnapps wilden hebben… Hahaha… Jammer…..

De route verder ging over een heel mooi terrein met heide en beekjes We klommen nog steeds hoger. Na een uur werden de paden, steeds meer paadjes, steeds smaller en met diepe afgronden…. Ik had op de kaart wel gezien, dat deze route naar beneden gemarkeerd was met zwarte stippen, wat betekende “ bergpfad – nur fur geübte” . Maar goed, tja, gewoon doen! Nou, het ging steil naar beneden, langs afgronden, waar je je voeten af en toe niet naast elkaar kon doen, en het ging maar door. Ik wist wel dat we ook nog heel wat hoogtemeters moesten dalen….. Mijn knietjes begonnen nu toch wel wat te “knikken“. Jee, ik kreeg last van hoogtevrees, maar goed, je moet door. Ik vond terug ook geen optie. Met Jef (als “rots in de branding”) rustig voor mij uit en een wandelstok van Jef, hebben we zo voetje voor voetje anderhalf uur gedaald.

Rond 4 uur kwamen we aan in het dal bij de Pollesalm. We hadden behoorlijk “de piep uut” door het intensieve dalen. Hier hebben we lekker even wat gedronken en onze voetjes laten luchten. In de schaduw, want de zon brandde alweer behoorlijk en geen wolkje te zien!! De laatste etappe ging helemaal langs de rivier over een grindpad. We konden lekker relaxed om ons heen kijken naar het prachtige uitzicht. Deze laatste etappe was ook niet mals, want we moesten nog 500 meter naar beneden en onze benen waren al een beetje aan het protesteren… Moe maar voldaan kwamen we rond half 6 aan op de camping.

Toen lekker met een biertje en rosé’tje voor de kempert gezeten. Daarna is Jef gaan koken en ben ik begonnen met de weblog. We eten doperwten met opgebakken aardappelen, appelmoes en een beefburger met uitjes. Heerlijk! Dat smaakt wel na zo’n intensieve dag.

De zon is nu achter de berg (rond 19:00) en het belooft morgen ook weer een stralende dag te worden. Vroeg opstaan, want we brengen de kempert naar de garage (200 meter hier vandaan). De airco doet het niet meer; moet waarschijnlijk gevuld worden, of zoiets… Het plan is dat we gaan fietsen door het dal, langs de rivier. Even de voetjes/beentjes wat tijd geven om te herstellen voor de volgende tocht!! Tot morgen!

HIER weer onmeunig vulle ploagies…