Sjeeraar doet het verslag:
Om 7 uur kraaide voor een aantal van ons de kunsthaan om 7 uur, want de fietsers onder ons hadden het dappere plan om de de Semnoz te beklimmen. De Semnoz is een bultje van ca. 2000 m. hoog, echter de col ligt op 1670 m. Het is vanaf de voet van de berg precies 1670 meter fietsen, dus de uitdaging was er wel degelijk. Om klokslag 8 uur fietsten Wilma, Wietse en ik naar het noorden.
De fietsers op Semnoz
De weg langs het meer naar het noorden ging lekker vlot, maar toen kwamen we bij de voet van de berg en begon de echte klim. Het begon direct erg pittig en al snel viel de groep uit elkaar. Onderweg stond op elke kilometer een bordje met hoeveel kilometer je nog moest en dat werkte voor mij erg demotiverend. Maar goed, na 3 kilometer begon het klimmen op hellingen van 8 tot 10 % wel te wennen, maar het was erg zwaar. Tijdens de klim kwamen Brigit en Jasper ons voorbij in de camper van Jasper en werden we moreel gesteund. Om 10:15 uur was ik na een toch wel erg pittige klim boven en heb ik een foto gemaakt op de top. Inmiddels was onze volgwagen ook op de top. Na niet al te lange tijd was Wilma ook boven (TOPPER) en konden we de standaard foto’ s op de top maken. Iets lager stond de volgwagen en werd een door kokkie Jasper een perfect ontbijtje bereidt met koffie, warme broodjes, eieren en heerlijke koffie. En deze koffie lieten wij ons wel smaken. Gelukkig kwam na enige tijd Wytze ook boven en kon gelukkig nog genieten van de koffie.
Na de rustpauze kleden we ons weer warm aan, ondanks de heerlijke temperatuur van ruim van ruim 20 gr. C. Want in een afdaling koelt het al snel af. De afdaling was echt geweldig. Met snelheden van boven de 60 km/uur zoefden we het dal tegemoet. De ploegleidersauto met Brigit en Jasper volgden ons en dat was maar goed ook. Het was soms erg lastig de weg te vinden. Maar na een half uurtje dalen waren we weer op het fietspad richting de kempif. Om 12:30 uur waren we weer op de kempif na 68 km fietsen. Het was een zware, maar leuke tocht.
Na een warm onthaal van de rest gingen we lunchen. Wilma, Brigit en ik zijn nog naar het meer geweest om te poedelen en na een verfrissende zwemtocht belanden we tussen de (volgens Brigit) haaien van Annecy. Voor de viskenners onder ons, het waren stekelbaarsjes….. Toen we terugkwamen bij het Laffe Teckel-kamp waren de vliegers zich al het voorbereiden voor de vlucht van de dag. Ik had besloten om niet te vliegen, dus kon Jorden mijn scherm eens proberen. Want zijn van varkensblaas gemaakte Gin is na al die jaren toch eens toe aan vervanging. Toen de vlieggurts op pad waren, zijn Anita, Marianne en Brigit naar het strand gegaan om lekker te chillen. Ik ben als een echte Charley met zijn Angels meegegaan naar het strand. Pfff, wat een rotleven heb ik toch.
De vliegurts hebben allemaal lekker gevlogen. Jeffrey, Wilma, Dirk en Jan zijn geland op het SIF-veldje van de kempif, de rest is geland op Plainfait. Al met al was het een geweldige vliegdag voor iedereen. Wytze heeft zelfs ruim 3 uur gevlogen. Top gedaan, man. Nadat iedereen terug was op de kempif zijn we in groepjes aan het kokkerelen geslagen. Nu zitten we in de Laffe Teckel-kennel lekker te relaxeren, want het is een ietsiepietsie gaan regenen. De drank vloeit al weer rijkelijk en de platte humor ligt bijna figuurlijk weer op tafel. Hopelijk is het morgen droog, anders gaan we wat anders doen. Maar dat lezen jullie morgen wel weer. Cheerio, Sjeeraar.
HIER weer een bulte ploagies. Ow ja: voor degene die geen foto’s te zien krijgt; je moet Active-x hebben en toestaan in de de browser.
