Ik werd (uiteraard) voor de wekker wakkert en er scheen al een zonnetje door het raam. Ik was best wel een beetje brak, maar at was m’n eigen schuld… Het is wel raar wakker worden hoor als je ’s avonds arriveert en je ziet niet waar je eigenlijk bent en hoe het uitzicht is van je hotelkamert. Afijn, we hebben om 8 uur afgesproken dus kop onder de kraan en gaan met die banaan. Ook de 2 andere J’ hebben er wel eens frisser uit gezien… Steengroeve had een kop als een gebruikt theezakje, en Stamgast zag er uit als een dromedaris in de hongerwinter…

Pano startplek

We hebben in de hotel onze eigen ontbijtzaal en het is allemaal best te hachelen; op de koffie na dan… Dat is net gebruikte carterolie die uit zo’n automaat komt. Gelukkig kun je bij de bar échte koffie krijgen dus dat is dan weer geen probleem… Nadat we ontbeten hadden en wat fruit en broodjes voor onderweg gestolen hadden zijn we in de busjes gestapt en naar de landing gereden; op Jappie na dan, want die heeft gister iets te lang op de tocht gezeten en z’n nek zit vast. En dat veroorzaakt wat hoofdpijn. We hebben hem voorzien van wat apothekaire genotsmiddelen en hem in z’n bedje toegedekt. Dus hij gaat vandaag dus niet mee te vliegen…

Eenmaal aangekomen op de landing heeft Ayke wat uitleg gegeven over het circuit en hoe laag je maximaal mag komen bij de ridge wil je de landing nog kunnen halen. Uitwijkveldjes zijn er zeer weinig… Op een paar plekken kun je eventueel uitwijken en de drooggevallen rivierbeding is een optie. Toen alles verteld was zijn we weer naar de start gereden. De parkeerplaats van de startplek ligt aan de rand van het dorp, dus je kunt ook lopen vanaf het hotel als je zou willen. Vanaf de parkeerplaats moet je nog een stukkie lopen naar de start (wat bij Steengroeve natuurlijk de nodige steen-en-been oplevert 😉 ). Het is wel een leuke wandeling want je loopt tussen de romeinse stadsresten door. Erg gaaf!

Op de start hebben de boel verkend en heft Ayke wat tips gegeven. Het droeg overigens nog niet zo geweldig dus we hebben rustig aan gedaan. Paul is als eerste van de groep gegaan en moest eigenlijk linea recta naar de landing… Ik stond van onze groep als 2e klaar en heb nog een flinke tijd gewacht. Ayke zag dat sommigen voor Norma een beetje bleven hangen op hoogte dus ben ik ook gestart (ik sta – zoals wellicht bekend – niet te boek als een geduldig persoon). Nou dat had ik beter niet kunnen doen want ondanks een paar upjes hier en daar moest ik toch richting landing. En die dreigde ik niet eens te gaan halen, maar gelukkig kwam ik onderweg een paar kleine belletjes tegen en haal de ik het net. Anderen, die wat meer geduld hadden, hadden betere condities en hebben mooi gevlogen. Sommigen zijn op wolkenbasis geweest en hebben de andere heuvels bezocht.

Op de landing zat Paul al gepakt en bezakt te relaxeren in het zonnetje en ik heb op m’n gemakkie de boel ingepakt en ben een bammetje gaan eten. het is lekker weer dus we zaten goed. Langzaam maar zeker landden er meer airtimers en arriveerde er een busje waarmee we weer omhoog zijn gegaan. Daar droeg het nog steeds redelijk, maar ik had en beetje “de piep ûût en besloot om niet meer te gaan vliegen… Of de dolle avond van gisteren daar iets mee te maken had weet ik niet (egg weh!) maar ik ben weer terug gelopen richting hotel. Daar kwam ik Jorden tegen, en hij had al lekker gevlogen en vond mijn idee ook best aantrekkelijk. Dus zijn we met z’n tweeën terug gegaan en zijn neer geflaired op een terrasje in de feestdrukte op het plein en hebben daar een heerlijk biertje genomen vergezeld van een heerlijk broodje kebab. Daar na zijn we al na-boerend door de mensenmassa naar het hotel gelopen.

Eenmaal terug in het hotel hebben we ons opgefrist en zijn we gaan kijken hoe het met de patiënt was. Dat ging inmiddels al iets beter, dus dat komt wel weer goed. Steengroeve en ik hebben vervolgens een lekker bakkie koffie en cola gedaan bij de bar en k ben gaan webloggen en Steengroeve is in z’n e-book gedoken. Rond 5 uur kwam de rest van de airtimers terug en hebben we afgesproken dat we om 18:00 verzamelen om naar Sermoneta te gaan eten. Sermoneta is een skitterrond middeleeuws dorpje met een kasteel op een pukkel en allemaal hele smalle steegjes. Echt heel erg mooi. We hebben eerst nog wat gedronken op een terrasje omdat we wat te vroeg waren en daarna naar de pizzeria gegaan. Het eten was heerlijk en het was erg gezellig.

Na het eten zijn we weer terg gereden naar het hotel en hebben we daar aan de bar nog een afzakkertje genomen met een selecte gezelschap. Het was weer een gezellige dag.
HIER de foto’s van vandaag.