Jappie zet de gisteren geïntroduceerde traditie voort:
Na een wat onrustige nacht – die kreeft heeft zich ‘s nachts nog wat zitten roeren in het vooronder – gaat vandaag een uurtje vroeger dan gewend de wekker. Ook nu weer trek ik de ravelige gordijnen open en zie: ‘t is weer blauw!! Snel wat opfrissen en de andere noodzakelijke voorbereidingen, wordt de dag wederom begonnen met een stevig ontbijt.
Landing en start Rocca Secca
Vrij snel daarna zitten we allen in de bus naar Rocca Secca. De aandachtige lezer vraag zich nu af: “Huh? ‘t was toch Monte Casino?!”… Dat klopt, maar Ayke vond dit een betere keuze na zijn weeranalyse. En ik geeft ‘t niet graag toe, maar het was de juiste beslissing. Bij aankomst op de startplek stond het windje al vrolijk te blazen van voren, waarmee de beslissing vrij snel was genomen. Voordat we er zelf erg in hadden waren de 3 J’s de zaak aan het uitpakken en Flugbereit!
Jeffrey was vrij snel weg, waarna ik klaar stond om te vertekken. Dit liep wat vertraging op omdat de eens zo mooie wind was gaan liggen. Maar na 5 minuten geduld waren de condities weer prima-de-luxe. Na een prima start droeg het meteen al vrij aardig en al gauw zaten we met een aantal boven de ridge van het fantastische uitzicht te genieten: de zee, het dorpje met verder noordelijk de wit besneeuwde hoge bergtoppen van de Apenijnen. Onderwijl was Pieter O. gestart en ging ook op weg naar een heerlijke vliegervaring. Jorden had ondertussen een afgebroken start, wat maakte dat zijn vlucht even op zich deed wachten Maar uiteindelijk waren alle Teckels airborne.
Na enige tijd thermieken en soaren is Jeffrey (ja hij wel) getopland en zijn Jorden, Pieter en ik beneden in het dal geland. Nadat we weer in het busje geklommen zijn en op de top aangekwamen bleek het al behoorlijk hard te waaien. Jeffrey was nog op tijd gestart en Astrid (de leidende kracht in het Airtime begeleidingsteam) had ook nog haar momentje genomen, maar Jorden en ik hebben het er maar bij gelaten… De wind trok op dat moment zeer snel aan. Nadat we het allen even wat hebben aangekeken, werd collectief en democratisch besloten om weer terug te gaan naar Norma. Daar hebben we met de hele groep in Norma wat gegeten en gedronken.
De teckeltjes hadden het qua vliegen wel een beetje gehad en hebben de rest van de middag doorgebracht op het gazon. Een deel van de Airtimegroep heeft nog een tweede vlucht gemaakt bij Norma en dat was uitermate goed bevallen. Vooral Astrid is het noemen waard; zij maakte hier haar mooiste vlucht tot nu toe in deze week! Goed om te zien dat het begeleidingsteam ook nog tijd heeft om zelf te vliegen. Vraag is alleen wanneer ze spierpijn krijgt in haar kaken van de aanhoudende brede glimlach.
In het begin van de avond zijn we in Norma neergestreken in een restaurantje en kijken we uit naar iets met ‘polo’ – kip dus: ben benieuwd! Na dit diner nog even happy hour en dan zal de dag wel langzaam op zijn einde lopen. Morgen de laatste dag van deze prachtige week. Niet alleen wij, maar de week vliegt dus ook!
Tot slot HIER de nog de obscure fotoreeks van de dag, zoals jullie die gewend zijn!
