Tjitske heeft vandaag wederom inspiratie (red.):
Ik heb beloofd om vroeg mijn hoofd buiten de tent te steken om te checken of het vliegbaar is en zo ja de jongens te wekken. Een regelmatig gedruppel op de tent maakt mij duidelijk dat ook ik gewoon kan blijven liggen. Het heeft bijna de hele nacht geregend. Tegen negenen is het echt droog en beginnen we aan een luie dag. Tegen 11 uur komt de zon er steeds meer door en we besluiten bij Planfait te gaan kijken. Al dat kijken levert op dat het nog niet vliegbaar is en voorlopig ook niet wordt. We parkeren de camper van Jappie en gaan over op plan B. Mij Annecy laten zien.
We treffen het, met het zonnige weer laat Annecy zich van zijn mooiste kant zien en er is nog een markt ook. Het is een beetje proppen in de smalle straatjes, maar de markt past er toch in. Leuke sierraden, lekkere olijven, groentes, typisch Franse kaasjes. Ik heb nog een leuke ketting gekocht. Aanrader voor een volgend keer: vrijdagmorgen markt in Annecy.
Na een mooie wandeling door het oude deel van Annecy, een bakje koffie voor de mannen en een lichte lunch voor mij, gaan we terug naar Planfait. We blijven een poosje kijken bij de landing. In al die tijd starten er maar twee piloten en het ziet er rommelig uit in de lucht. We besluiten voor Forclaz te gaan. Na de “mooie” inspannende wandeling naar boven, zien we heel veel kijkers en het zijn grotendeels de tandems die starten. Iedereen die start gaat rechtstandig omhoog en niet of nauwelijks vooruit. Ondertussen laat een acropilootje zien hoe het moet. Hij speelt eindeloos met zijn scherm op de startplek, af en toe gaat hij de lucht in, flipflapt wat in de lucht en komt weer top landen. En dat alles op het uiterste puntje van de startplek, zodat de rest gewoon door kan starten.
Wij zoeken een relaxt plekje en komen er de volgende uren niet meer vandaan. We blijven hopen dat de wind eruit gaat (samen met een heeeleboel andere piloten). Altijd leuk om te kijken. We zien ook nog twee tandempiloten met een rolstoel vertrekken. Respect. Niet makkelijk, zeker niet met de wind die er staat. Ondertussen deel ik noten en crackers uit om de hongerklop tegen te gaan.
Rond 7 uur geven we de moed op. Onze Zweedse buurman vraagt of hij een lift naar beneden kan krijgen en met zijn vieren rijden we naar beneden. Tijd voor een late, snelle, makkeijke maaltijd. Douchen en onze enige verplichting van de dag: webloggen.
Morgen gaan we kijken of er nog een mooie vliegdag voor ons inzit.
