Wederom Jeeraar:
Ondanks mijn gekneusde rib(ben) heb ik op het knetterharde matras lekker geslapen. Het is kwart over 8 en het verkeer rijdt in file langs ons hotel richting het noorden. Da’ s mooi, want wij moeten naar het zuiden, dus dat ruimt mooi op. Als ik beneden kom zit de rest al de ontbijttafel. De Anusbröttchen smaakten verrukkelijk en de rest van het ontbijt ook. Na het ontbijt rekenen we af bij de hoogbejaarde receptioniste en dat gaat nogal moeizaam. Ze stamt natuurlijk van het pre-PIN-tijdperk, dus enig geduld (van ons) is wel op z’ n plaats. Maar uiteindelijk is alles betaald en kunnen we op pad naar Ladis. Met 3 auto’ s achter elkaar aan zijn we op weg naar de sneeuw.
Skitterrond tegenlicht
Na 45 minuten rijden komen we aan bij Chalet Dani. Er staan al auto’ s met Nederlandse kentekenplaten, wat betekend dat Olaf, Jasper en Astrid, Judith en Daniël er al zijn. En inderdaad, we kwamen ze tegen in hal met de skiklamotten al aan. Na een enigszins chaotische fase konden we met 15 man EINDELIJK skiën. De huurski’s en snowboard waren al gescoord, zodat we meteen in de Sonnenbahn Ladis? Fiss konden stappen.
Enfin, we hebben een prachtige eerste skidag gehad met skitterond weer. Iedereen heeft lekker geskied en tegen 17:00 uur waren we terug bij Appartement Dani. Karin en Robin waren inmiddels ook gearriveerd, zo het alom bekende ‘hallo, smok, hi, smok, goede reis gehad? smok, lekker geskied, smok, lekker weer, hè, smok”. Nu is het wachten nog op Karin en René en dan is de groep compleet…. Verhipt, update 18:14 uur > René en Karin zijn gearriveerd. Yes, de groep is compleet!!!!
Vlak voor het eten hebben Marianne en ik nog een verrassing voor de gehele groep, wat zeg ik, voor alle Laffe Teckels, inwoners van Fiss, Ladis en Serfaus, alle toeristen. Kortom, voor de hele mensheid. Na een korte, scherpe toespraak van de organisator (dan ben ik) werd de verrassing gepresenteerd. Het is een spandoek van 2,40 x 0,80 m. met daarop 2 logo’ s van de Laffe Teckel. Het oorverdovende gejoel ebde langzaam weg en we konden aan tafel. Het 3 gangen diner smaakte lekker en het werd meteen rustig in het appartement. Omdat de temperatuur tropische waardes had bereikt, zijn een aantal een ommetje gaan maken. Hierbij hadden we even geen rekening gehouden met het feit dat Dani nogal hoog in Ladis ligt. Dus de terugreis werd meer een soort van Seven Summits, tering, wat een geklauter.
Nu zit iedereen te schillen (modern woord voor doelloos rondhangen en wachten tot je geoorloofd naar bed kan). Met een high tech staaltje techniek van Jeffrey en Olaf lukte het om The Voice van gisteren te bekijken. Er werd ook gepokerd en gelezen. Morgen gaan we voor het eerst met de hele groep, 19 personen, de pistes bestormen. Ik ben benieuwd hoe het gaat bij de koffie…
HIER de foto’s…
