Ik mag wel zeggen dat de nieuwe kempert – slaaptechnisch –  prima voldoet. We hebben as dijkwerkers geslapen. Daarna even ontbijten, vreetstenen rossen en hoppakee: op naar het Aostadal.

De 2e etappe verliep ook prima en was op het eind best spannend (vond Annie tenminste): we hebben de Bernhard-pas geslecht en dat was skitterrond. Metershoge sneeuwwallen en flink haarspelden geblazen. Uiteindelijk zijn we op een mooie ANWB camping in Valpelline terecht gekomen. Het weer is wisselvallig: dan weer spetters en donkere wolken; dan weer felle opklaringen. Dat was ook verwacht en zal morgen ook nog wel zo zijn.

Het is heel rustig op de camping en wat er staat zijn nederlanders. De camping is de 15e pas open gegaan en het is heel erg voor-seizoen. We hebben de kempert geïnstalleerd op een mooi plekkie en zijn toen het dorp en omgeving gaan ontdekken. Daarna even lekker zitten met een hassebassie en wat droge worst. We hebben wat wandelkaarten en informatieboekjes meegekregen van de receptie en daar ging Annie lekker op afstuderen. En toen was het al weer tijd om de kempif-kok uit te gaan hangen. Ik had van de directrice de dienstopdracht gekregen om pasta klaar te maken, dus dat heb ik ook gedaan. Dat was – al zeg ik het zelf – best lekkert. Vervolgens nog een toetje, koffie, thee, afwassen, douchen, webloggen, lezen en een borrel er in en dan kun je al weer naar bed 🙂
HIER weer heul wat fotooooooos