Donderdag 19 Juli 2007

Vanmorgen opgestaan met mist. Dat is het nog het resultaat van de regen en onweer van gisteravond. Nadat we gisteravond heerlijk gegeten en gedronken  hadden bij het kampvuur (Jacco had weer heerlijk gekookt) en lekker aan het fikkie stoken zijn geweest, begon het zo rond tienen toch steeds harder te waaien. Het zou gaan onweren in Oostenrijk, en we konden al een tijdje de flitsen zien van onweer heel ver weg. Zou het dan toch ook bij ons gaan knallen??? Voor de zekerheid zijn we toen alvast wat maatregelen gaan treffen voor het geval dat... Alles wat niet nat mag worden naar binnen toe, en als je de waterkerende kwaliteiten van de tent niet vertrouwde kon je je klerentas ook in de veranda van de blokhut kwijt. Het begon steeds harder te waaien, dus besloot ik (Jeffrey) om voor de zekerheid nog wat scheerlijnen extra te bevestigen aan mijn tent. En op dat moment begon het ook te regenen. 

Vanaf dat moment heeft het behoorlijk geregend en hebben we heerlijk op de veranda gezeten met een fles Berenburg, en kwamen de sterke verhalen, roddels en "door-de-drank-ontfutselde-waarheden" er uit...

Tegen een uur of 12 hield de regen op en hadden we genoeg Berenburg gehad ( "hipszzz"...), en zijn we onze vreetstenen gaan rossen en de tent in gedoken.

Dat was allemaal gisteren. vandaag was het ook een bijzondere dag... Zoals gezegd begon het vanmorgen met mist, maar die loste al heel gauw op, en zaten we heerlijk aan onze 21 "Anusbrötchen" (Kaiserbollen), ons eitje en ons bakkie koffie danwel space-thee...

. Na het ontbijt hebben we weer even boodschappen gedaan in Andelsbuch en nadat we de boodschappen weggebracht hadden zijn we even de natuur van Bersbuch gaan bekijken. We zitten namelijk tegen een bergwand aan te kijken waar ze regelmatig aan het abseilen zijn, en onder ons stroomt de Bregenzer Ach,  en die willen we toch even bekijken. Zie de foto's hieronder.

Daarna zijn we linea recta naar de lift van Andelsbuch gereden om te gaan vliegen, want het was inmiddels al weer heerlijk warm en prachtig onbewolkt weer geworden, dus het begon erg te jeuken! Het tochtje in de 2 stoeltjes liften is toch elke keer weer een verademing. De lift gaat gedeeltelijk door het bos, en het is daar zo adembenemend mooie en stil: je hoort niets anders dan het zoemen van de insecten, en het zingen van de vogels. Je komt écht helemaal tot rust... Boven aangekomen uiteraard eerst even een lekker bakkie koffie en thee en genieten van het uitzicht vanaf het balkon van het restaurant. In een dal in het zuidwesten zagen we een dalinversie, en boven de Bodensee zagen we wel heel wat bewolking hangen, maar hopelijk zou dat uit de buurt blijven dan wel oplossen. Voor die specifieke bewolking gold dat ook, echter vanuit de rechter flank kwam er heel stiekem zo'n geniepig wolkje opzetten die zich in no-time uitbreidde als een Nederlands gezin na de 2e wereldoorlog... Zo zit je heerlijk in de zon; en zo zit je in een wolk en zie je geen hand voor ogen. 

We hebben dat een tijdje aangekeken, en af en toe dachten we dat het beter werd, maar na 3 kwartier nog steeds dikke mist. We zijn toen even naar de startplek gelopen en zagen dat onze vriend "Jan Wolkers" (met zijn flitsende gele vliegpak en militaire kistjes aan) net zijn spullen weer opgeborgen had.... Deze "Jan Wolkers" was in werkelijkheid een hele vriendelijke Duitse meneer die verrassend goed Nederlands sprak, en waar we een tijdje mee hebben koffie gedronken en ge-ouweneeld op het terras. Jasper stelde toen voor om beneden te gaan wachten, voor dat we misschien in de regen in de lift terug naar beneden zouden moeten. Dat vonden wij (En Jan Wolkers) een goed plan. Halverwege de tocht in de lift vielen we zó de de wolk uit in de stralende zon.

Voorlopig zagen we deze wolken niet verdwijnen rond de top dus zijn we naar de camping gereden voor een lekkere Cup-a-soup.

We hadden deze nét op, of doemde in eens een enorme school puberende puistekoppen op van over de heuvel!!! Volgens mij wel honderd schreeuwende-, blèrende-, giechelende-,  ruziënde-, hyperactieve Oostenrijkse jongeren die klaarblijkelijk hun kampement hier gingen opslaan... Voor we het wisten waren we compleet ingebouwd en stonden er tenten rondom ons, haring aan haring. Gettoblasters gingen aan, tafels en banken werden van de vuurplaats weggesleept en in beslag genomen, en allemaal langharig tuig liep over ons plekkie heen! Ik schoot meteen in de stress en wou alleen maar weg! Ik ben onmiddellijk begonnen met de boel af te breken en in de auto te proppen. Wat we ook zouden gaan doen: hier wil ik geen nacht meer blijven... We hebben toen de opties even doorgenomen: verhuizen naar een andere camping (Bezau bijvoorbeeld), een kamer nemen in het Gasthoff Ritter, naar een andere vliegstek gaan of gewoon naar huis gaan. We hebben toen besloten om maar naar huis te gaan omdat het nog redelijk vroeg in de middag was, en omdat het weer absoluut geen garantie gaf dat we zouden kunnen vliegen morgen en/of overmorgen. 

Dus.... Na 3 kwartier hadden we de hele bups in de auto gepropt en hadden we afgerekend met de campingbaas... Die verontschuldigde zich nog en vertelde ons dat het ook gewoon een camping is natuurlijk. Dat kan wel zo zijn, maar ik had het toch netter gevonden als hij de invasie even een dag van te voren aangekondigd had zodat we er rekening mee konden houden en op ons gemakje een plan konden trekken. Puntje min voor Gasthof Ritter.

Al met al dus een 2 dagen  eerder terug dan gepland, maar wellicht was dat sowieso de beste keus geweest gezien de weersverwachting. Niemand van ons klaagt, want we hebben gewoon een topweek gehad. 7 duurvluchten met iedere dag 3 tot 5 uur airtime. Er is weer veel geleerd en een schat aan ervaring opgedaan.

Daarentegen hebben we ook weer gezien dat de sport zeker niet zonder risico is.... Ik heb het (voor de familie thuis) maar even  verzwegen, maar de Zaterdag dat we aankwamen waren we getuige van een reddingspoging m.b.v.  2 helikopters.... Op de startplek boven Andelsbuch is een startende paraglider tegen een paraglider gebotst die al in de lucht zat, en zijn ze in elkaar verstrikt geraakt en naar beneden gedonderd. Daar bij is 1 paraglider verongelukt, en de ander heeft het overleefd met slechts wat schrammen. We waren getuige van het moment dat de paraglider die het overleeft had met de politie helikopter op het landingsterrein weer afgeleverd, en de dode met een andere helikopter van de helling getakeld werd. Het was behoorlijk druk in de lucht die Zaterdag, en wij hebben alledrie zo iets van wegwezen hier als het te druk wordt. Veel te gevaarlijk... De meeste paragliders houden zich keurig aan de vliegregels, maar er zijn er altijd een paar die er  gewoon maling aan hebben, en doen waar ze zin in hebben. 

De foto's:

Gisteravond gezellig bij het vuur.

Op weg naar de supermarkt.

Stamgast en Stefke maken een vreugdedansje omdat de boodschappen weer gehaald zijn!

Uiteraard meteen het Bier koud zetten!

Jappie bewondert de Brezenger Ach

rechts in het midden de brug met links bocht naar rechts. Boven de bocht is de camping

Jacco oefent het Zwanemeer.

Je zou er zó induiken!

Jacco fotograffeert.

Zeilen met platte stenen...

Stamgast met een mooie worp.

Er was een heel "advanture course" uitgezet in de "Slucht"

Uitzicht vanaf het balkonterras van het restaurant bij de startplek. De volgende 4 foto's kun je er links aan plakken voor de panorama.

Het leek net een Föhn wolk, maar was het niet...

Zo zit je in het zonnetje; en zo  zit je in de mist...

Hier donderen we uit de wolk... je ziet boven in de foto het donkere van de wolk.

Met de lift NAAR BENEDEN! (Jacco baalt)

Stamgast zit er weer parmantig bij... Baalt ook denk ik...

Afijn... Dit was kort na de invasie.... We werden compleet ingebouwd! (En ik lachte wel; maar was NIET blij!)

Weer op weg naar Nederland. Jappie leest "Gleitschirm"

En onze TomTomTeckel deed het prima!

En gelukkig reizen we met z'n drieën, zodat we gezellig kunnen klessebessen, en op die manier is het voor de chauffeur wat makkelijker vol te houden... Duh!

Mooie luchten onderweg.

Langere tijdopname vanuit de rijdende auto.

Al met al verliep de reis voorspoedig! Dit mede dankzij het "file-vermijdend-vermogen" van onze grote vriend Kees van de Tomtom!

Alle Laffe teckel fans bedankt voor het kijken, en morgen gezond weer op! Tot ons volgend avontuur!

En ben je nog niet uitgelezen??? Check dan de avonturen van Gerard en Marianne ! Ook errug gaaf!